Përmbajtja

• Koment
  • Qëllimi

    Qëllimi i nenit 456 të Kodit të Procedurës Penale, është përcaktimi i rregullave të gjykimit dhe shqyrtimit gjyqësor në përgjithësi në çështjet me objekt rishikimin e një vendimi përfundimtar, dhe në veçanti përcaktimi i mënyrës së disponimit të gjykatës mbi këto çështje.

    Në nenin 34 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë është parashikuar se: “Askush nuk mund të dënohet më shumë se një herë për të njëjtën vepër dhe as të gjykohet sërish, me përjashtim të rasteve kur është vendosur rigjykimi i çështjes nga një gjykatë më e lartë, sipas mënyrës së parashikuar me ligj”.  Në këtë normë kushtetuese janë parashikuar tre nga parimet më të rëndësishme të procedurës penale: i. parimi i mos gjykimit dy herë për të njëjtën vepër penale (ne bis in idem); ii. parimi i sigurisë ligjore (res judicata) dhe iii. mundësia e rihapjes së çështjes penale si mundësi shmangie nga parimi i sigurisë ligjore. Shmangia nga parimi i sigurisë ligjore nëpërmjet rishikimit në kushtet e parashikuara nga ligji ka si qëllim ndreqjen e gabimit gjyqësor në dhënien e drejtësisë. Në lidhje me këtë çështje GJEDNJ-ja në disa çështje [1],[2] është shprehur se: “Gjykata vlerëson se kërkesat e sigurisë ligjore nuk janë absolute. Largimi nga parimi justifikohet vetëm nëse një gjë e tillë bëhet e nevojshme nga rrethanat dhe nga karakteri substancial detyrues, ose kur ka arsye serioze legjitime që janë më me peshë se siguria juridike”.

    Kur janë shteruar mjetet e zakonshme të ankimit, vendimi është i formës së prerë dhe çështja konsiderohet e mbyllur në bazë të parimit të gjësë së gjykuar (ne bis in idem).[3]Duke qenë se, mundësia e rihapjes së çështjes penale mund të lejohet vetëm sipas rregullave të parashikuara në ligj dhe konkretisht në Kodin e Procedurës Penale, në kapitullin e VIII-të “Ankimet”, Kreun IV është parashikuar “Rishikimi” si mjet i jashtëzakonshëm për të goditur një vendim përfundimtar (d.m.th. të cilit i kanë shteruar të gjitha mjetet e ankimit), duke u detajuar procedura e rishikimit të një vendimi përfundimtar në dy faza.

     

     

    [1] Ryabykh kundër Rusisë nr.52854/99, fq.52, ECHR 2003-IX).

    [2] Bratyakin kundër Rusisë nr.53203/99, fq.63-68, 15 Dhjetor 2005,

    [3] Vendim Unifikues Penal Nr.3 datë 08.07.2013.

  • Objekti

    Objekti i Nenit 456 të Kodit të Procedurës Penale është mënyra e disponimit të gjykatës në çështjet me objekt rishikimi. Për të kuptuar objektin dhe qëllimin e kësaj dispozite, duhet ti referohemi Nenit 453 të Kodit të Procedurës Penale, i cili parashikon procedurën e vënies në lëvizje të “rishikimit”, si mjet ankimi i jashtëzakonshëm dhe përjashtimor kundër një vendimi gjyqësor penal të formës së prerë, i cili nuk mund të kundërshtohet nëpërmjet mjeteve të zakonshme të ankimit (apeli dhe rekursi), si dhe ndryshimeve ligjore të dy neneve. 

    Referuar Vendimit Unifikues Penal Nr.3, datë 08.07.2013, procesi i rishikimit, kalonte në dy faza procedurale, të cilat në varësi të faktit nëse kërkesa do të pranohet ose jo zhvilloheshin si faza të të njëjtit proces: e para vlerësuese dhe e dyta gjykuese. Faza vlerësuese zhvillohej në Gjykatën e Lartë e cila investohej mbi bazën e kërkesës së të gjykuarit (si edhe të personave të lidhur me të) ose të prokurorit, në të cilën vlerësohet nëse kërkesa për rishikim ka shkaqe nga ato të parashikuara nga neni 450 të K.Pr.Penale[1]. Në këtë fazë të procesit rishikues Kolegji Penal në dhomë këshillimi, pa praninë e palëve, bënte një vlerësim paraprak të karakterit formal dhe të ndikueshmërisë thelbësore që këto akte mund të kishin nëse shqyrtohen si prova nëse i hapet rrugë gjykimit rishikues. Kur kërkesa deklarohej e pranueshme, shqyrtimi i pranueshmërisë së kërkesës me qëllimin për t’i hapur rrugë rishikimit bëhej në prani të palëve, të cilat debatonin vetëm mbi shkaqet e rishikimit dhe jo mbi drejtësinë e vendimit që do të rishikohej. Kjo fazë ishte thelbësore pasi përbënte gjykimin e rishikimit në mënyrën strictu sensu.[2] Nëse kërkesa gjendej e bazuar në ligj atëherë Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i hapte rrugë rishikimit të vendimit të formës së prerë.

    Në Vendimin Unifikues Penal Nr.3, datë 08.07.2013, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë theksuar faktin se, pavarësisht se në nenin 453/3 të K.Pr.Penale është përcaktuar se: ”3. Kur kërkesa pranohet, Kolegji Penal vendos prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për rigjykim….” në interpretimin integral të dispozitave të K.Pr.Penale si dhe të funksionit të institutit të rishikimit termi “prishje e vendimit” nuk ka të bëjë me aspektin rishikues dhe atë kontrollues të gjykatave më të ulëta siç ndodh gjatë iterit të zakonshëm dhe të parashikuar në kapitullin e Gjykimit në Gjykatën e Lartë, por ka të bëjë me hapjen rrugë të procesit rishikues të një vendimi të formës së prerë. Për rrjedhojë, përfshi edhe pasojat juridike që prodhon, vendimi që do të rishikohet mbas pranimit të kërkesës për rishikim vazhdon të jetë në fuqi për të dënuarin. Ky përcaktim mbështet nga neni 454 të K.Pr.Penale, në të cilën parashikohet se:“1. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë dhe gjykata e caktuar për rigjykimin e çështjeve mund të urdhërojë pezullimin e ekzekutimit të vendimit”.

    Në referim të këtij Vendimi Unifikues, neni 453 i Kodit të Procedurës Penale ka pësuar ndryshime, të cilat qartësojnë edhe zbatimin e nenit 456 të Kodit të Procedurës Penale. Referuar ndryshimeve me Ligjin Nr. 35 datë 30.03.2017, procesi i rishikimit përsëri kalon në dy faza, të cilat janë në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë[3], konkretisht:

    1. Faza e parë e parashikuar në nenin 453 të K.P.P (në rast plotësimi, gjykata vendos pranimin e kërkesës dhe dërgimin e çështjes për rigjykim nga një trup tjetër gjykues, i së njëjtës gjykatë). Në këtë fazë ajo zbaton rregullat e përcaktuara në nenin 453 të KPP-së, por edhe kontrollon ekzistencën e rasteve të rishikimit referuar nenit 450/1 të KPP-së.[4]
    2. Faza e dytë e parashikuar në nenin 456 të K.P.P në lidhje me rigjykimin e çështjes; Në fazën e dytë, gjykata e caktuar për rigjykimin e çështjes si gjykatë kompetente mund të jetë gjykata e shkallës së parë apo e apelit, në varësi të vendimit që kërkohet të rishikohet.[5] Duke ju referuar pikës 1 dhe 2 të nenit 456 të KPP, konkludojmë se gjykata krahas shqyrtimit të themelit të kërkesës për rishikim, nëse kjo kërkesë pranohet prish vendimin duke vijuar rishqyrtimin e çështjes me kusht që vendimi të mos jepet vetëm duke bërë një vlerësim tjetër të provave të marra në gjykimin e mëparshëm.

    Referuar parashikimeve të nenit 456 të Kodit të Procedurës Penale, i cili përcakton se vendimi merret sipas dispozitave për marrjen e vendimit nga gjykata e shkallës së parë mund të konkludojmë se: a. gjykimi rishikues, pas pranimit të kërkesës për rishikim, në referim të nenit 453 të K.P.P, zhvillohet në gjykatën e shkallës së parë që ka dhënë vendimin ose në gjykatën e apelit kur kërkesa bëhet vetëm kundër këtij vendimi (neni 453/3 i K.Pr.Penale); b. shqyrtimi i ri gjyqësor rishikues si rregull zhvillohet në gjykatën e shkallës së parë në një gjykim publik;c. rregullat procedurale që ndiqen janë ato të parashikuara në kapitullin e gjykimit të shkallës së parë, duke mbajtur parasysh veçoritë e gjykimit rishikues.

     

     

     

    [1] N.450 i K.Pr.Penale “Rastet e rishikimit”

    1. Rishikimi mund të kërkohet: a) kur faktet e vëna në themel të vendimit nuk pajtohen me ato të një vendimi tjetër të formës së prerë; b) kur vendimi është bazuar në një vendim të gjykatës civile, i cili është revokuar më pas; c) kur pas vendimit kanë dalë ose janë zbuluar prova të reja, të cilat vetëm ose së bashku me ato që janë vlerësuar njëherë, tregojnë se vendimi është i gabuar; ç) kur vërtetohet se vendimi është dhënë si pasojë e falsifikimit të akteve të gjykimit ose të një fakti tjetër të parashikuar nga ligji si vepër penale.

    [2] Nëpërmjet debatit të palëve dhe vlerësimit të shkaqeve ligjore të përcaktuara në mënyrë të qartë, si dhe të dokumenteve provues në këtë fazë vlerësohet se këto akte vetëm ose të interpretuara bashkërisht janë në gjendje të japin një rezultat të ndryshëm të fajësisë apo të pafajësisë nga vendimi i cili rishikohet.

    [3] Ndryshimi i kompetencës nga Gjykata e Lartë, në Gjykatën e Shkallës së Parë është në përputhje me legjislacionet e vendeve europiane, konkretisht në shumicën e vendeve europiane, Gjykatat e Larta janë themeluar si gjykata Kasacioni, të cilat kanë juridiksion të kufizuar vetëm në çështjet e ligjit apo ato të një rëndësie themelore. Komisioni i Venecias ka mbështetur mendimin e transformimit të Gjykatës së Lartë në një Gjykatë të mirëfilltë Kasacioni. Për më tepër shih Opinion nr. 754, “Mbi shtesat e Kodit të Procedurës Penale dhe Kodit të Procedurës Civile të Shqipërisë”, Strasburg, datë 16.6.2014, f.4-5,

    [4] Vendimi i Gjykatës Kushtetuese nr.2, datë 08.01.2020;

    [5] Vendimi i Gjykatës Kushtetuese nr.2, datë 08.01.2020;

     

  • Komente për çështje të ndryshme të dispozitës

    1.Statusi i të gjykuarit gjatë gjykimit të rishikimit.

    Në rastin kur kërkesa e të dënuarit pranohet dhe gjykata e shkallës së parë në bazë të kompetencës rishikuese që ka sipas nenit 453 të K.Pr.Penale i hap rrugë procesit gjyqësor të rishikimit, i gjykuari do të vazhdojë të ketë statusin procedural të të dënuarit. Pranimi i kërkesës për rishikim nuk pas sjell në vetvete revokimin e dënimit, as edhe lirimin e të dënuarit, por vetëm rihapjen e procesit gjyqësor për efekt të sqarimit të rrethanave të reja me qëllim që vendimi gjyqësor t’i përgjigjet të vërtetës. Ky fakt do të ndodhë vetëm nëse në zbatim të nenit 454 të K.Pr.Penale, gjykata kompetente e cila do të gjykojë çështjen në rishikim, e çmon të nevojshëm pezullimin e ekzekutimit të vendimit kur nga ecuria e procesit penal vazhdimi i mëtejshëm i vuajtjes së dënimit me burgim do të vinin pasoja të rënda të pariparueshme. Pranimi i kërkesës për rishikim nuk e ndryshon pozitën procedurale nga ajo e të dënuarit në atë të të pandehurit. Në rast se gjykata i hap rrugë rishikimit dhe në gjykimin rishikues në gjykatën e shkallës së parë i gjykuari deklarohet i pafajshëm pozicioni procedural i subjektit nuk është më ai i të dënuarit, por i të pandehurit. Kjo gjendje (statusi i të pandehurit) do të vazhdojë derisa vendimi i ri i pafajësisë i dhënë mbas rishikimit të marrë formë të prerë. Vendimi i rishikuar prishet atëherë vendimi i ri i pafajësisë në rast se kërkesa e rishikimit bëhet nga i dënuari pas sjell efektet juridike të cilat çojnë edhe në ndryshimin e statusit të të gjykuarit në atë të pandehurit, duke e futur procesin në iter të zakonshëm duke i dhënë të drejtën e ankimit dhe të kontrollit gjyqësor nëpërmjet mjeteve të zakonshme të ankimit. Në rast se kërkesa për rishikim rrëzohet dhe konfirmohet dënimi për të gjykuarin dhe është disponuar pezullimi i ekzekutimit, atëherë ky vendim i humbet fuqitë dhe do të procedohet me vazhdimin e vuajtjes së dënimit me burgim.

     2.Mosrëndimi i pozitës të të gjykuarit.

    Referuar jurisprudencës unifikuese t? Kolegjeve t? Bashkuara të Gjykatës së lartë,[1]e cila parashikon se:“…ky parim vepron n? t? gjitha mjetet e ankimit t? paraqitura nga i pandehuri. P?r m? tepër ky parim duhet t? gjejë zbatim edhe n? rigjykimin e çështjes…”, zbatimi i k?tij parimi mbi k?t? mjet ankimi, nuk mund të përjashtohet, edhe pse dispozitat q? parashikojn? rishikimin nuk përcaktojnë n?se parimi ne reformatioi peius vepron mbi k?t? mjet ankimi.[2] Respektimi i parimit ne reformatio in peius e b?n me efektiv k?t? mjet ankimi dhe i jep garanci t? pandehurit q? pozita e tij nuk do t? cenohet m? pas. N? rast se gjykata e gjen t? bazuar k?rkes?n p?r rishikim, at?her? ajo vendos prishjen e vendimit dhe kthimin e ç?shtjes p?r rigjykim.

    N? ndryshim nga rekursi, i cili parashikon mundësinë e prishjes s? vendimit p?r shkak t? pavlefshm?ris? absolute t? akteve procedurale, prishja e vendimit n? rastin e rishikimit b?het p?r shkaqe t? ndryshme, t? cilat nuk e b?jn? t? pavlefsh?m gjykimin e m?parsh?m. Rrjedhimisht, gjykata q? rigjykon ç?shtjen, n?se do t? plot?sohen kushtet e veprimit t? parimit ne reformatio in peius,[3] ?sht? e detyruar ta zbatoj? at?, pasi kemi nj? pozit? t? m?parshme procedurale t? t? pandehurit. Pra, parimi ne reformatio in peius vepron edhe gjatë rishikimit t? vendimit, dhe gjykata q? rigjykon ç?shtjen ?sht? e detyruar ta respektojë pozit?n e m?parshme t? t? pandehurit, kur plot?sohen kushtet e veprimit t? parimit, duke mos caktuar një dënim më të rëndë apo t’i japë pafajësisë një shkak më pak të favorshëm nga ai i vendimit q? rishikohet. [4]

    Një qëndrim i tillë është i njëjtë edhe me parashikimet ligjore në Statutin e Gjykatës Ndërkombëtare Penale, miratuar në Romë, më 17 korrik të vitit 1998, ratifikuar nga Kuvendi i Shqipërisë më 23 dhjetor 2002 parashikohet rishikimi vetëm në favor të të pandehurit. Në këtë Statut parashikohet edhe mundësia e rishqyrtimit të dënimit.

     3.Provat në vendimet e mëparshme.

                Rishikimi i vendimit, duke qenë mjet i jashtëzakonshëm ankimi i një vendimi të formës së prerë, nuk pas-sjell pavlefshmërinë e provave të marra dhe të përdorura në vendimin që do të rishikohet. Veçoria e këtij gjykimi qëndron në marrjen e atyre provave të cilat kanë shërbyer si shkak për pranimin e rishikimit.

                Gjykata që rishikon çështjen është e detyruar të marrë në rivlerësim provat të cilat kanë shërbyer në dhënien e vendimit pa ju futur edhe një herë shqyrtimit të tyre, dhe duke e përqendruar hetimin gjyqësor vetëm në ato prova të cilat kanë shërbyer si objekt i kërkesës për rishikim e që janë përdorur si shkak për pranimin e rishikimit.

                Në këtë proces rishikues vlerësimi i provave të reja do të jetë në tërësi së bashku me provat e tjera të shqyrtuara më parë, me qëllimin që provat e reja së bashku ose në mënyrë të veçantë të çojnë gjykatën në konfirmimin e vendimit të parë që rishikohet,, ose në një vendimmarrje të ndryshme.

     

    4.Publikimi (afishikimi) i vendimit të pafajsisë.

    Pika 3 e nenit 456 të K.Pr.Penale parashikon mundësinë e afishimit të shkurtimit të vendimit të pafajsisë së të dënuarit në gjykatën ku është dhënë vendimi dhe në vendbanimin  etë dënuarit, mbi bazën e kërkesës së paraqitur nga ky i fundit. Ndërkohë, që në fjalin e dytë të kësaj pike është parashikuar edhe fakultetit ose mundësia që, Kryetari i gjykatës që ka dhënë vendimin, të urdhërojë shpalljen e vendimit të pafajsisë në një gazetë të caktuar.

    Nga interpretimit teleologjik i pikës 3 të nenit 456 të K.Pr.Penale, arrihet në përfundimin se, qëllimi i ligjvënësit ka qënë rikthimi i të gjitha të drejtave të personit të dënuar, mbi bazën e një vendimi që ka qënë objekt i kërkesës për rishikim dhe i cili është prishur nga gjykata në rigjykimin e çështjes, duke i dhënë mundësi këtij të fundit që të publikojë vendimin e pafajsisë.

    Në pamje të parë (prima facie), parashikimi i pikës 3 të nenit 456 të K.Pr.Penale ngjason me dënimin plotësues të publikimit të vendimit gjyqësor, parashikuar nga neni 43 i Kodit Penal, me ndryshimin thelbësor se ky i fundit përfaqëson një dënim plotësues, i cili jepet në mënyrë facultative nga gjykata, në ato raste kur, i pandehuri deklarohet fajtor për një vepër penale, për të cilën persona të caktuar fizikë ose juridikë kanë interes për t’u njohur me përmbajtjen e tij, ndërkohë që, afishimi i vendimit të pafajsisë sipas pikës 3 të nenit 456 të K.Pr.Penale përfaqëson një restitution in integrum në favor të personit të dënuar.

     

     

    [1]Shiko, Vendimi Unifikues Nr.2, datë 6 Shkurt 2009 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

    [2]Shiko, pika 2, Kreu III“Ratio dhe q?llimi i parimit”.

    [3]Shiko, Kreu III “Kushtet e veprimit t? parimit”.

    [4] Andi POGAÇE, Ejona LAZELLARI, Genti DOKOLLARI, “A cenohet “parimi i mosrëndimit të pozitës së të pandehurit” kur vendim i pafajësisë i ankimuar në gjykatën e lartë, në rigjykim ndryshohet me vendim fajësie për të njëjtin fakt”, Jeta Juridike Nr.2, Qershor 2013, Shkolla e Magjistraturës;

     

  • Konteksti historik

    Instituti i Rishikimi ka pësuar në mënyrë të përsëritur ndryshime në lidhje me përcaktimin e gjykatës kompetente dhe mënyrës së disponimit të gjykatave. Ndryshime në K.Pr.Penale, në lidhje me institutin e rishikimit të vendimeve penale të formës së prerë, janë iniciuar fillimisht me Ligjin Nr. 8813, datë 13.06.2002, “Për disa shtesa e ndryshime në ligjin nr. 7595, datë 21.03.1995 “Kodi i Procedurës Penale i Republikës së Shqipërisë”, duke përcaktuar se kërkesa bashkë me provat dhe dokumentet eventuale që e përligjin atë, paraqitet në sekretarinë e Gjykatës së Lartë (neni 57 i ligjit nr. 8813, datë 13.06.2002), Kolegji Penal i së cilës e shqyrton atë në dhomën e këshillimit, pa pranine e palëve, ndryshe nga ç’parashikohej në nenin 452 të K.Pr.Penale, që kërkesa e rishikimit paraqitej në sekretarinë e gjykatës së rrethit që kishte dhënë vendimin, e cila e shqyrtontë atë në dhomën e këshillimit[1], apo ndryshë nga ç’është parashikuar me ndryshimet me Ligjin Nr.35 datë 30.03.2017, i cili i është rikthyer modelit të mëparshëm. [2]

     

    [1] Vendimi Unifikues Penal Nr.6, datë 11.10. 2002.

    [2] Pas ndryshimeve kushtetuese, Gjykata e Lartë nuk mund të jetë më gjykata që shqyrton apo vendos mbi shkaqet e rishikimit dhe pas diskutimit mes lënies së kësaj kompetencë gjykatës së apelit apo asaj të shkallës së parë, u përzgjodh rikthimi në variantin fillestar të dispozitës, duke ia lënë këtë detyrë gjykatës së shkallës së parë, vendimi i së cilës verifikohet edhe nga gjykata e apelit. Referuar Relacionit dhe Raportit të Komisionit për Projektligjin “Për disa shtesa dhe ndryshime në Ligjin Nr.7905 datë 21.03.1995 Kodi i Procedurë Penale të Republikës së Shqipërisë” në lidhje me Ligjin nr. 35/2017, datë 30.03.2017, Faqe 37;

     

  • Legjislacioni ndërkombëtar

    Konventa Europiane e të Drejtave të Njeriut (dhe Protokollet shtesë), nënshkruar në Romë 1950, hyrë në fuqi 1953;

     

• Standarde ndërkombëtare/ Referenca ndërkombëtare/ Shembuj nga praktikat më të mira

  A.    Raporte, opinione, rekomandime dhe deklarata

                   

  Opinion nr. 754, “Mbi shtesat e Kodit të Procedurës Penale dhe Kodit të Procedurës Civile të Shqipërisë”, Strasburg, datë 16.6.2014, f.4-5,

   

  B.     Vendime të Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut

  Ryabykh kundër Rusisë nr.52854/99, fq.52, ECHR 2003-IX

   

  Bratyakin kundër Rusisë nr.53203/99, fq.63-68, 15 Dhjetor 2005

• Materiale legjislative

  Relacioni dhe raport i komisionit për projektligjin “Për disa shtesa dhe ndryshime në Ligjin Nr.7905 datë 21.03.1995 Kodi i Procedurë Penale të Republikës së Shqipërisë” në lidhje me Ligjin nr. 35/2017, datë 30.03.2017;

             

• Dispozita të lidhura

  Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, Neni 34

  Kodi i Procedurës Penale, Neni 453

   

  Ligji:

   

  Ligjin Nr. 8813, datë 13.06.2002 “Për disa shtesa e ndryshime në ligjin nr. 7595, datë 21.03.1995 “Kodi i Procedurës Penale i Republikës së Shqipërisë”

  Ligjin Nr.35 datë 30.03.2017 “Për disa shtesa e ndryshime në ligjin nr. 7595, datë 21.03.1995 “Kodi i Procedurës Penale i Republikës së Shqipërisë”

• Akte nënligjore
  Asnjë koment
• Vendime

  A. Vendime të Gjykatës Kushtetuese

  Vendimi i Gjykatës Kushtetuese nr.2, datë 08.01.2020

  B. Vendime të Gjykatës së Lartë

  Vendim Unifikues Penal Nr.3 datë 08.07.2013

  Vendimi Unifikues Penal Nr.2 datë 06.02 2009

  Vendim Unifikues Penal Nr.6 datë 11.10.2002

• Bibliografia

  Analizë e Sistemit të Drejtësisë në Shqipëri, qershor 2015, hartuar nga Grupi i Ekspertëve të Nivelit të Lartë pranë Komisionit të Posaçëm Parlamentar për Reformën në Sistemin e Drejtësisë.

  Halim Islami, Artan Hoxha, Ilir Panda, “Procedura Penale”, Tiranë 2012

  Andi Pogaçe, Ejona Lazellari, Genti Dokollari, “A cenohet “parimi i mosrëndimit të pozitës së të pandehurit” kur vendim i pafajësisë i ankimuar në gjykatën e lartë, në rigjykim ndryshohet me vendim fajësie për të njëjtin fakt”, Jeta Juridike Nr.2, Qershor 2013, Shkolla e Magjistraturës;

• Arkiva
  Asnjë koment