KOMENTARI ELEKTRONIK
KUSHTETUTA E REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË   |   8417

Neni 148-c:

Shtuar me ligjin 76/2016, me datë 22/07/2016
Neni Para Neni Pas

1. Mandati i Prokurorit të Përgjithshëm mbaron kur:

a) mbush moshën e pensionit;

b) përfundon mandatin 7-vjeçar;

c) jep dorëheqjen;

ç) shkarkohet sipas nenit 149/c të Kushtetutës;

d) vërtetohen kushtet e pazgjedhshmërisë dhe të papajtueshmërisë në ushtrimin e funksionit;

dh) vërtetohet fakti i pamundësisë për të ushtruar detyrën.

2. Mbarimi i mandatit deklarohet me vendim të Këshillit të Lartë të Prokurorisë.

 

© Të gjitha të drejtat e botimit në gjuhën shqipe të këtij neni i takojnë Institutit për Studimet Publike & Ligjore (ISPL)
                                 Mbështetur nga Fondacioni Shoqëria e Hapur për Shqipërinë

Përmbajtja

    • 1. Kjo dispozitë ka si qëllim vendosjen e garancive të nevojshme për ushtrimin e mandatit të PP-së, në mënyrë të pavarur dhe të përgjegjshme, nëpërmjet përcaktimit në mënyrë shteruese të rasteve të mbarimit të mandatit dhe të organit që e deklaron mbarimin e këtij mandati.

      2. Përcaktimi në Kushtetutë i rregullave dhe procedurave për deklarimin e mbarimit të mandatit të PP-së synon të garantojë parashikueshmëri, siguri dhe transparencë për këtë vendimmarrje.

    • 3. Në këtë dispozitë përcaktohen rastet/kushtet dhe organi që deklaron mbarimin e mandatit të PP-së.[1]

      4. Në pikën 1 të dispozitës përcaktohen në mënyrë shteruese rastet kur mbaron mandati i PP-së. Këto raste janë të njëjta me ato të parashikuara për mbarimin e mandatit të gjyqtarit të GjK-së[2], gjyqtarit të GjL-së[3], ILD-së[4], anëtarit të KLGj-së[5] dhe anëtarit të KLP-së[6].

      5. Në tria rastet e parashikuara nga shkronjat “a”, “b” dhe “c”, mbarimi i mandatit deklarohet si rrjedhojë e konstatimit të faktit. Pra, kur mbush moshën e pensionit[7], përfundon mandatin 7-vjeçar dhe jep dorëheqjen. Për këto raste nuk kërkohet vlerësim dhe deklarimi nuk është i ndërvarur nga një proces tjetër, që duhet t’i paraprijë deklarimit të mbarimit të mandatit. Për tri rastet e parashikuara nga shkronjat “ç”, “d” dhe “dh”, mbarimi i mandatit vjen pas një procesi tjetër vlerësimi dhe procedure të veçantë. Konkretisht, për rastin e parashikuar nga shkronja “ç”, duhet që PP-ja, përpara deklarimit të mbarimit të mandatit, të shkarkohet nga GjK-ja.[8] Po ashtu, edhe për rastet e parashikuara nga shkronjat “d” dhe “dh” duhet të zhvillohet një proces shqyrtimi, sipas një procedure të rregullt, për të konkluduar nëse janë vërtetuar kushtet e pazgjedhshmërisë dhe të papajtueshmërisë në ushtrimin e funksionit ose fakti i pamundësisë për të ushtruar detyrën.

      6. Në pikën 2 të kësaj dispozite përcaktohet organi që deklaron mbarimin e mandatit të PP-së, që është KLP-ja. Kjo dispozitë ka të njëjtën strukturë si dispozitat e tjera që rregullojnë të njëjtat çështje për institucionet kushtetuese të sistemit të drejtësisë. Në këtë kuptim, interpretimi i kësaj dispozite duhet të jetë në harmoni dhe koherencë me interpretimet e dispozitave të tjera analoge. Rregullat e parashikuara në këtë dispozitë kanë natyrë organike dhe përbëjnë një komponent të rëndësishëm të formimit dhe organizmit të institucionit kushtetues të PP-së. Ligjvënësi kushtetues ka veçuar këto rregulla për mbarimin e mandatit të PP-së, duke i ngurtësuar ato në Kushtetutë, për shkak të rëndësisë që ato kanë në drejtim të pavarësisë dhe përgjegjshmërisë në ushtrimin e detyrës së këtij institucioni.

       

      [1] Kjo është një dispozitë e re kushtetuese që shtohet në pjesën për prokurorinë. Çështja e mbarimit të mandatit të PP-së nuk ka qenë e rregulluar nga dispozitat e mëparshme.

      [2] Shih nenin 127 të Kushtetutës.

      [3] Po aty, neni 139.

      [4] Po aty, neni 147/dh.

      [5] Po aty, neni 147/b.

      [6] Po aty, neni 149/b.

      [7] Moshën 70 vjeç, neni 64/3, ligji për statusin.

      [8] Po aty, neni 149/c, pika 2.

    • 7. Në këtë dispozitë, për një trajtim/shpjegim më të thelluar/më të zgjeruar, veçohet kjo çështje: mbarimi i mandatit sipas shkronjave “d” dhe “dh” të pikës 1, si dhe procedurat për marrjen e vendimit nga KLP-ja.

      8. Sipas shkronjës “d” të pikës 1, mandati i PP-së mbaron kur vërtetohen kushtet e pazgjedhshmërisë dhe të papajtueshmërisë në ushtrimin e funksionit. Me termin “kushtet e pazgjedhshmërisë”, sipas interpretimit literal, kuptojmë kushtet ndaluese për zgjedhjen, në këtë rast, të PP-së. Në një kuptim të gjerë, nëse i referohemi nenit 148/a, pika 3, ku përcaktohen kushtet që duhet të përmbushë kandidati për PP, kushtet e pazgjedhshmërisë përfshijnë të gjitha kushtet që duhet të përmbushë kandidati, qoftë ato të shprehura në formë pohuese, ashtu dhe ato të shprehura në formë negative.[1] Pra, kushtet e pazgjedhshmërisë, sipas nenit 148/a të Kushtetutës janë:

      a) të jetë jurist i spikatur;

      b) të ketë jo më pak se 15 vjet përvojë pune;

      c) të jetë me integritet të lartë moral dhe profesional;

      ç) të ketë përfunduar Shkollën e Magjistraturës ose të ketë një gradë shkencore në drejtësi;

      d) të mos ketë mbajtur funksione politike në administratën publike gjatë 10 vjetëve të fundit përpara kandidimit;

      dh) të mos ketë mbajtur pozicione drejtuese në parti politike gjatë 10 vjetëve të fundit përpara kandidimit.

      9. Ligji për prokurorinë ka specifikuar kushtet që lidhen me integritetin moral dhe profesional, të cilat duhet të plotësohen nga kandidati për PP sipas këtyre kërkesave: a) të kalojë me sukses verifikimin e plotë të pasurisë dhe figurës së tij, sipas ligjit[2]; b) të plotësojë kërkesat e ligjit “Për garantimin e integritetit të personave që zgjidhen, emërohen ose ushtrojnë funksione publike”; c) të mos ketë qenë anëtar, bashkëpunëtor ose i favorizuar nga Sigurimi i Shtetit përpara vitit 1990; ç) të mos jetë bashkëpunëtor, informator ose agjent i asnjë shërbimi sekret; d) të mos jetë dënuar më parë me vendim gjyqësor të formës së prerë për kryerjen e një vepre penale; dh) të mos jetë larguar nga detyra për shkaqe disiplinore, si dhe të mos ketë masë disiplinore në fuqi.[3]

      10. Për sa u përket dy kushteve negative që kanë të bëjnë me raportet e kandidatit me partitë politike, duhet sqaruar se çfarë kuptohet me “funksione politike në administratën publike” dhe “pozicione drejtuese në parti politike”. Sipas ligjit për statusin, me “funksione politike në administratën publike” kuptojmë: deputet, Kryeministër, zëvendëskryeministër, ministër, zëvendësministër ose nëpunës, pjesë e kabinetit të Presidentit të Republikës, Kryetarit të Kuvendit, Kryeministrit, zëvendëskryeministrit ose ministrit, që kryen detyrën e drejtorit të kabinetit, këshilltarit, ndihmësit, zëdhënësit ose sekretarit personal të titullarit të kabinetit.[4]

      11. Kushtet e papajtueshmërisë me ushtrimin e funksionit të PP-së përcaktohen në nenin 149/ç të Kushtetutës.[5] PP-ja nuk mund të kryejë njëkohësisht asnjë veprimtari tjetër politike ose shtetërore, si dhe veprimtari profesionale që ushtrohet kundrejt pagesës, me përjashtim të aktivitetit mësimdhënës, akademik ose shkencor. Dispozita kushtetuese delegon te ligji për përcaktimin në mënyrë më të detajuar të këtyre kushteve/kufizimeve. [6]

      12. Kushtet e zgjedhshmërisë dhe kushtet e papajtueshmërisë dallohen në disa aspekte: Së pari, kushtet e zgjedhshmërisë lidhen me kandidatin dhe vlerësimi nëse përmbushen këto kushte bëhet në procesin e zgjedhjes, ndërsa ato të papajtueshmërisë lidhen me mbajtjen e funksionit dhe vlerësimi për to bëhet në momentin e zgjedhjes, si dhe gjatë gjithë kohës së ushtrimit të funksionit. Së dyti, kushtet e zgjedhshmërisë, si rregull, vlerësohen përpara se kandidati të zgjidhet në funksion, ndërsa ato të papajtueshmërisë, pasi zgjidhet në këtë funksion. Së treti, nëse vërtetohet se ekziston një kusht për pazgjedhshmërinë dhe, për këtë shkak, deklarohet mbarimi i mandatit, zgjedhja konsiderohet e pavlefshme dhe efekti, si rregull, është prapaveprues. Ndërsa, kur deklarohet mbarimi i mandatit për shkak të papajtueshmërisë, nuk vihet në diskutim veprimtaria e ushtruar nga funksionari, ky akt i shtrin efektet për të ardhmen. Është ky moment i fundit që ka më rëndësi, sepse lidhet me sigurinë juridike, qëndrueshmërinë dhe autoritetin e institucionit. Për këtë qëllim, si rregull, rivlerësimi i kushteve të zgjedhshmërisë, pas zgjedhjes së kandidatit në funksionin e PP-së, duhet të jetë i kufizuar në kohë, ndryshe nga kontrolli i kushteve të papajtueshmërisë që shtrihet gjatë gjithë kohës së ushtrimit të mandatit deri në mbarimin e afatit. Ky dallim, për sa u përket kushteve të pazgjedhshmërisë dhe papajtueshmërisë, mund të jetë objekt i ligjit organik përkatës.[7]

      13. Në shkronjën “dh” të pikës 1, mbarimi i mandatit deklarohet si pasojë e vërtetimit të faktit të pamundësisë për të ushtruar detyrën. Pamundësia për të përmbushur detyrën mund të jetë për shkak të paaftësisë mendore ose fizike. Sipas ligjit 96/2016 “Për statusin e gjyqtarëve dhe prokurorëve në Republikën e Shqipërisë” (ligji për statusin), me marrjen dijeni, Këshilli[8] heton rastet për pamundësi fizike a mendore të PP-së, duke autorizuar një komision për të dhënë mendim të specializuar rreth pamundësisë. PP-ja ka të drejtë të ketë akses në dosje, të përfaqësohet nga përfaqësuesi i tij dhe të dëgjohet. KLP-ja, sipas rastit, vendos pezullimin përkohësisht ose mbarimin e statusit të PP-së. PP-ja ka të drejtë të ankimojë vendimin e KLP-së.[9]

      14. Hetimi dhe vërtetimi i faktit të pamundësisë nuk përbën një procedim disiplinor. Sipas referimit te ligji për statusin e gjyqtarëve dhe prokurorëve, organi që deklaron mbarimin e mandatit është dhe organi që bën hetimin për pamundësinë në ushtrimin e funksionit. Ligjvënësi kushtetues ka përfshirë GjK-në si një mekanizëm garantues për pavarësinë e magjistratit. Në këtë kuptim, duke pasur parasysh pasojat që rrjedhin nga mbarimi i mandatit për shkak të pamundësisë, të cilat barazohen me shkarkimin, PP-ja mund të ankohet në GjK kundër vendimit të KLP-së për mbarimin e mandatit për shkak të pamundësisë së ushtrimit të funksionit.

      15. Sipas pikës 2 të kësaj dispozite, mbarimi i mandatit të PP-së deklarohet me vendim të KLP-së. Në këtë dispozitë nuk parashikohen procedurat për vendimmarrjen. Në ligjin për statusin parashikohen rregullime specifike lidhur me këto procedura.[10]

       

      [1] Për sqarimin e kuptimit të këtyre termave referohu te komenti për nenin 147/dh.

      [2] Për këtë kusht referohu te komentet për Aneksin e Kushtetutës, “Rivlerësimi kalimtar i gjyqtarëve dhe prokurorëve”.

      [3] Ligji për prokurorinë, neni 22.

      [4] Ligji për statusin, neni 2/ç.

      [5] Këto kushte janë të njëjta me ato të parashikuara për funksionin e gjyqtarit kushtetues (neni 130), gjyqtarit (neni 143), anëtarit të KLGj-së (neni 143/ç) ILD-së (neni 147/ë).

      [6] Ligji për statusin, nenet 6-10.

      [7] Ligji për statusin, në nenin 66, nuk bën dallim ndërmjet mbarimit të mandatit për shkak të vërtetimit kushteve të pazgjedhshmërisë dhe atij për shkak të vërtetimit të kushteve të papajtueshmërisë. Sipas pikës 6 të këtij neni, nga interpretimi literal, të krijohet ideja se efektet e vendimit të deklarimit të mbarimit të mandatit, për të dyja rastet, shtrihen për të ardhmen. 

      [8] Ligji për statusin, neni 67: KLGj ose KLP, respektivisht për magjistratin gjyqtar ose prokuror.

      [9]Shih ligjin për statusin, neni 67.

      [10] Ligji për organet e qeverisjes, nenet 164-166.

    • 16. Për mandatin e PP-së në dispozitën kushtetuese të mëparshme nuk parashikohej një afat i përcaktuar. Pra, ai e mbante këtë detyrë deri në daljen në pension, përveç rasteve të shkarkimit, sipas pikës 2 të nenit 149, përpara ndryshimeve. Hartuesit e Kushtetutës, në raport me kontrollin dhe llogaridhënien, i kushtuan rëndësi më të madhe garancive për pavarësinë e PP-së nga politika.[1]

      17. Me ndryshimet kushtetuese të vitit 2008[2], statusi kushtetues i PP-së u dobësua për tri arsye. Së pari, ndryshimi i formulës së zgjedhjes së Presidenti të Republikës, duke parashikuar zgjedhjen me shumicë absolute të votave në raundin e katërt, krijoi mundësinë për një ndikim politik më të madh në emërimin e PP-së. Së dyti, kufizimi i mandatit për një afat 5-vjeçar, nuk i shërbente pavarësisë dhe qëndrueshmërisë së këtij institucioni. Së treti, parashikimi i mundësisë për riemërim krijonte mundësinë për ndikim të papërshtatshëm në sjelljen e PP-së gjatë ushtrimit të funksionit. Këto ndryshime reflektuan një koncept tjetër për raportin ndërmjet pavarësisë dhe kontrollit, duke theksuar idenë e kontrollit dhe, për pasojë, duke ekspozuar më shumë PP-në ndaj ndikimit politik.

      18. Emërimi dhe shkarkimi i PP-së, në vazhdimësi, ka qenë objekt i kritikave për një proces të politizuar. Shkak për këtë janë bërë edhe vendimet e shumicave parlamentare për emërimin dhe shkarkimin e prokurorëve të përgjithshëm. Vetë GjK-ja, në dy raste, ka shfuqizuar vendimet e shkarkimit përpara përfundimit të mandatit të PP-së.

      19. Jurisprudenca kushtetuese ka vlerësuar se megjithëse Kuvendi jep pëlqimin për emërimin e Prokurorit të Përgjithshëm (neni 149/1 i Kushtetutës), si dhe i propozon Presidentit të Republikës shkarkimin e tij (neni 149/2 i Kushtetutës), PP-ja nuk ka përgjegjësi politike para Kuvendit në kuptimin kushtetues. Ai është drejtues profesional dhe jo politik i prokurorisë, karakteristika të tilla që sigurojnë pavarësinë profesionale të këtij organi[3]. Raportet Kuvend–prokurori kanë shfaqur probleme, veçanërisht si rezultat i vendimeve të Kuvendit për ngritjen e komisioneve hetimore për verifikimin e veprimeve ose mosveprimeve të PP-së, që u kanë paraprirë vendimeve për shkarkimin e tij.[4]

      20. Komisioni Europian në raportin e vitit 2014 është shprehur se mungesa e llogaridhënies së Prokurorisë së Përgjithshme mbetet shqetësuese. Procedurat për emërimin dhe shkarkimin e personelit kyç në këtë institucion duhet të jenë transparente. [5] Komisioneri i Këshillit të Europës për të Drejtat e Njeriut[6] ka vënë në dukje me shqetësim se sistemi aktual i emërimit të PP-së mbart rrezik serioz për ushtrimin e një ndikimi të papërshtatshëm politik. Më tej, autoritetet ftohen të ndërmarrin masat e duhura legjislative, të cilat do të mundësonin votimin dhe miratimin me shumicë të cilësuar në Kuvend të PP-së, të emëruar nga Presidenti i Republikës.[7] KV-ja,[8] ndër të tjera, ka theksuar se mënyra e zgjedhjes së PP-së ka ndikim të drejtpërdrejtë në funksionimin dhe efektshmërinë e zyrës së prokurorit.[9] Gjithashtu, KV-ja ka theksuar nevojën për pavarësinë e prokurorisë nga ndikimi politik dhe për transparencë. Është e rëndësishme që Prokurori i Përgjithshëm të mos rizgjidhet, të paktën jo nga legjislativi apo ekzekutivi. Periudha kohore nuk duhet të korrespondojë me mandatin e parlamentit apo qeverisë. Kjo heq mundësinë e politizimit të Prokurorit të Përgjithshëm.[10]

      21. Analiza e Sistemit të Drejtësisë, lidhur me rregullimet kushtetuese për zgjedhjen dhe mandatin e PP-së, ka evidentuar disa probleme. Kushtetuta nuk parashikon kriteret bazë që duhet të plotësojë kandidati për PP. Kohëzgjatja 5-vjeçare e mandatit kushtetues nuk është e mjaftueshme dhe mundësia e ripërtëritjes së mandatit nuk jep garancitë e duhura në ushtrimin e funksionit në pavarësi nga pushteti politik. Miratimi i kandidaturës nga Kuvendi edhe me një shumicë minimale (36 deputetë), nuk i shërben marrjes së një mbështetjeje të gjerë nga ligjvënësi dhe garantimit të pavarësisë që duhet të karakterizojë këtë funksionar të lartë.[11]

      22. Bazuar në problematikën e evidentuar më sipër, strategjia përcaktoi disa objektiva konkretë që do të realizoheshin nëpërmjet ndryshimeve me karakter kushtetues dhe ligjorë. Ndër të tjera, parashikohej: qartësimi dhe forcimi i kritereve kushtetuese për emërimin e PP-së; ndryshimi i procesit të emërimit të PP-së, duke i atribuuar Këshillit të Prokurorisë të drejtën për t’i propozuar Presidentit dy kandidatë të kualifikuar; ndryshimi i kompetencave të PP-së, zgjatja e mandatit të tij pa të drejtë riemërimi dhe parashikimi i garancive për statusin dhe karrierën e tij pas mbarimit të mandatit.[12]

      23. Gjatë diskutimit në nivel ekspertësh dhe më pas në Kuvend, formula e propozuar nga strategjia për emërimin e PP-së u ndryshua, duke zëvendësuar Presidentin me Kuvendin, si rrjedhojë e rikonceptimit të rolit të Presidentit të Republikës në formimin e institucioneve të sistemit të drejtësisë. Krahas këtij ndryshimi u përcaktua edhe kushti për zgjedhjen e PP-së me shumicë të cilësuar në Kuvend.

       

      [1] Shih Debati Kushtetues, Vëll. II, f. 101-115.

      [2] Shih ligjin nr.9904, datë 21.04.2008.

      [3] Vendimi nr.26/2006 i Gjykatës Kushtetuese.

      [4] Vendimet nr. 75/2002 dhe nr. 12/2008 të Gjykatës Kushtetuese.

      [5] Shih: “Analizë e sistemit të drejtësisë në Shqipëri”, qershor 2015, http://www.reformanedrejtesi.al/sites/default/files/dokumenti_shqip_0.pdf, f.14.

      [6] Raporti i posaçëm i Komisionerit të Këshillit të Europës për të Drejtat e Njeriut për Shqipërinë, CommDH (2014)1, 16 janar 2015. http://www.coe.int/en/web/portal/home.

      [7] “Analizë e sistemit të drejtësisë në Shqipëri”, f.15.

      [8] Shih “Raport mbi ndryshimet e fundit në ligjin për dispozitat kryesore kushtetuese në Republikën e Shqipërisë”, Komisioni i Venecies, CDL-INF (98) 9, § 16).

      http://www.venice.coe.int/webforms/documents/?country=34&year=all

      [9] Raport mbi standardet europiane për pavarësinë e sistemit gjyqësor, pjesa II “Shërbimi i prokurorisë”, Komisioni i Venecies, § 34, CDL-AD(2010)040.)

      [10] “Analizë e sistemit të drejtësisë në Shqipëri”, f.17.

      [11] Po aty, f.39.

      [12] Shih Strategjinë e Reformës në Drejtësi, kreu III “Drejtësia Penale”, objektivi 1 “Rritja e efiçencës dhe efektivitetit të drejtësisë penale nëpërmjet konsolidimit të misionit dhe funksioneve të prokurorisë, riorganizimit të strukturave të saj dhe rishpërndarjes së përgjegjësive mes tyre”. Kjo strategji është miratuar me vendimin nr.15, datë 13.07.2015 të Komisionit të Posaçëm për Reformën në Drejtësi.

    • Asnjë koment

  • 24. Një sërë dokumentesh ndërkombëtare përcaktojnë standarde lidhur me pavarësinë dhe drejtimin e prokurorisë. Disa nga këto dokumente, ku bazohen dhe referohen edhe opinionet e Komisionit të Venecies për amendamentet kushtetuese të sistemit të drejtësisë[1], janë:

    - Rekomandimi i Komitetit të Ministrave të Këshillit të Europës Rek(2000)19 për rolin e prokurorisë publike në sistemin e drejtësisë penale:

    Council of Europe: Committee of Ministers, Recommendation Rec(2000)19 of the Committee of Ministers to Member States on the Role of Public Prosecution in the Criminal Justice System, 6 October 2000, Rec(2000)19. https://rm.coe.int/16804be55a.
     

    - Udhëzimet e Kombeve të Bashkuara 1990 për rolin e prokurorëve: The 1990 United Nations Guidelines on the Role of Prosecutors https://www.un.org/ruleoflaw/blog/document/guidelines-on-the-role-of-prosecutors/.

    - Shoqata Ndërkombëtare e Prokurorëve (International Association of Prosecutors, IAP) 1999, për standardet për përgjegjshmërinë profesionale dhe deklarimi i detyrave esenciale dhe të drejtave të prokurorëve: The 1999 IAP (International Association of Prosecutors) Standards of Professional Responsibility and Statement of the Essential Duties and Rights of Prosecutors,  http://www.iap-association.org/getattachment/16dc04cc-6751-4fde-9312-27a12ee884d9/IAP_Standards.aspx.

    - Deklarata e Bordeaux-s të Këshillit Konsultativ të Gjyqtarëve Europianë (Consultative Council of the European Judges, CCJE) dhe Këshillit Konsultativ të Prokurorëve Europianë (Consultative Council of European Prosecutors, CCPE) për “Gjyqtarët dhe prokurorët në një shoqëri demokratike”: The Bordeaux Declaration of the Consultative Council of European Judges (CCJE) and the Consultative Council of European Prosecutors (CCPE) on “Judges and Prosecutors in a Democratic Society”  https://rm.coe.int/1680747391

    - Këshilli i Europës, “Udhëzuesit e Budapestit” 2005, udhëzimet europiane për etikën dhe sjelljen e prokurorëve publikë; The European Guidelines on Ethics and Conduct for Public Prosecutors (Council of Europe, “Budapest Guidelines”, 2005), https://rm.coe.int/conference-of-prosecutors-general-of-europe-6th-session-organised-by-t/16807204b5.

    - Raport i Komisionit të Venecies për pavarësinë e pushtetit gjyqësor, pjesa II “Shërbimi i prokurorisë”, 17-18 dhjetor, 2010, http://www.venice.coe.int/webforms/documents/default.aspx?pdffile=CDL-AD(2010)040-e.

    - Në një numër opinionesh, Komisioni i Venecies ka pasur rastin të bëjë rekomandime për dispozitat kushtetuese dhe ligjore lidhur me prokurorinë dhe gjyqtarët, § 2.4.4: Draft Vademecum on the Judiciary (CDL-JD(2008)001). http://www.venice.coe.int/webforms/documents/?pdf=CDL-JD(2008)001-e.

     

    [1] CDL-AD(2015)045 - Public Interim Opinion on the Draft Constitutional Amendments on the Judiciary of Albania, adopted by the Venice Commission at its 105th Plenary Session (Venice, 18-19 December 2015);http://www.venice.coe.int/webforms/documents/default.aspx?pdffile=CDL-AD(2015)045-e; CDL-AD(2016)009 Final Opinion on the revised draft constitutional amendments on the Judiciary (15 January 2016) of Albania, adopted by the Venice Commission at its 106th Plenary Session (Venice, 11-12 March 2016), http://www.venice.coe.int/webforms/documents/default.aspx?pdffile=CDL-AD(2016)009-e.

  • Asnjë koment
  • Asnjë koment
  • Asnjë koment
  • Asnjë koment
  • Asnjë koment
  • Asnjë koment
Sokol Berberi
Arta Vorpsi, Gent Ibrahimi, Sokol Sadushi, Aurela Anastasi, Sokol Berberi