Përmbajtja

• Koment
  • Qëllimi
    1. Qëllimi i nenit 134është ofrimi i garancisëpër të zhvilluar një proces hetimor efektiv dhe për të mos e zvarritur atë nëse nuk ka shkaqe për të hetuar më tej. Objektivi i kësaj norme është garantimi i qartësisë dhe parashikueshmërisë së procesit jo vetëm nga magjistrati që hetohet por edhe e ankuesit që mund të ketë kërkuar fillimin e hetimit. Efektiviteti, qartësia dhe transparenca e procesit të hetimit duhet të garantohen gjatë gjithë kohës, përfshi edhe mbylljen e hetimit.
  • Objekti
    2. Neni 134 bën pjesë në kreun II “Procedurat hetimore”, i cili është përfshirë në pjesën V për Përgjegjësinë Disiplinore, Civile dhe Penale të magjistratit. Kjo dispozitë vjen e renditur pas neneve që parashikojnë aspekte të tjera të procedurës hetimore me qëllim vërtetimin e shkeljes së pretenduar nga magjistrati. Konkretisht, në këtë kre janë parashikuar afatet e parashkrimit (neni 117), afatet e procedimit nga ana e Inspektorit të Lartë të Drejtësisë (ILD-së) (neni 118), subjektet që paraqesin ankesat (neni 119), kritereve të nevojshme me qëllim fillimin e hetimeve (neni 120), i ndjekur nga faza e shqyrtimit paraprak të ankesës nga ILD-ja (nenet 121-123), më pas vijnë fillimi i hetimit (nenet 124-128) dhe veprimet hetimore (130-133). Kjo dispozitë përmbyll procesin e hetimit nga ana e ILD-së, kur nuk ka arsye për të vazhduar më tej.

     

    3. Lidhur me strukturën e nenit 134, ajo përbëhet nga 4 pika. Në pikën 1, është parashikuar detyrimi i ILD-së për të mbyllur hetimin kur plotësohen disa kushte që listohen në mënyrë shteruese në shkronjat “a”-“d” të kësaj pike. Në pikën 2 parashikohet detyrimi i ILD-së për të njoftuar mbi mbylljen e hetimit subjektet e interesuara(magjistratin, ankuesin dhe Këshillin), si dhe e drejta për të bërë ankim ndaj vendimit për mbylljen e hetimit. Ndërsa pika 3i kushtohet njërit prej rasteve të veçanta që passjell mbylljen e hetimit, konkretisht rastit kur magjistrati ka dalë në pension. Pika 4 parashikon mundësinë e përdorimit nga ana e Këshillit të fakteve të mbledhura nga ILD-ja që nuk përbëjnë shkak për procedimin disiplinor, por që mund të shërbejnë për vlerësimin etik dhe profesional të magjistratit.
  • Komente për çështje të ndryshme të dispozitës
    1. Subjektet
    2. Lidhur me subjektet që përfshihen në fushën e veprimit të nenit 134, ai i kundrejtohetILD-së, i cili është organi përgjegjës për kryerjen e hetimit ndaj magjistratit (neni 194 i ligjit nr.115/2016,“Për organet e qeverisjes së sistemit të drejtësisë”). Është në vlerësimin e ILD-së të konstatojë nëse përmbushen kushtet e pikës 1 të këtij neni dhe të vendosë mbylljen e hetimit, duke përgatitur raportin përkatës. Kjo dispozitë mund t’i shërbejë edhe ankuesit i cili mund të ushtrojë ankim ndaj vendimit të ILD-së për mbylljen e hetimit, kur hetimi ka filluar me kërkesën e tij.

     

    2. Shkaqet për mbylljen e hetimit

    5.Pika 1 rendit të gjitha rastet kur hetimi nuk duhet të vazhdojë më, por duhet mbyllur duke e shoqëruar me një raport të arsyetuar. Pavarësisht (nën)renditjes që ka bërë neni 134, në pikën 1 të tij, vlen të theksohet se shkaqet kryesore të cilat passjellin mbylljen e hetimit: (I) pretendimet janë të pabazuara; (II) pamjaftueshmëria e provave; (III) parashkrimi i shkeljes; (IV) çështja është hetuar dhe përfunduar me vendim më parë; (V) magjistratit i mbaron statusi ose vdes. Kjo dispozitë mund të kishte bërë një organizim më të mirë të shkaqeve të mbylljes së hetimit, duke veçuar shkaqet e mbarimit të statusit të magjistratit, ku jo të gjitha çojnë në mbylljen e hetimit sipas ligjit, nga shkaqet e natyrës substanciale që lidhen me konkluzionet e arrira gjatë hetimit. Një gjë e tillë do ta bënte normën më të qartë edhe në aspektin e referencave që ajo bën te nenet e tjera të po këtij ligji. Megjithatë, për lehtësi kuptimi dhe zbatimi në praktikë, shkaqet e mbylljes së hetimit mund t’i grupojmë në dy kategori: (a) shkaqe që lidhen me ecurinë dhe rezultatet thelbësore të hetimit (pabazueshmëria e pretendimeve dhe pamjaftueshmëria e provave) dhe (b) shkaqe që janë më së shumti me karakter konstatues (parashkrimi i shkeljes, çështja është gjë e gjykuar, mbarimi i statusit dhe vdekja e magjistratit).

    7. Shkaqet tek (a) janë të tilla që konstatohen nga ILD-ja pasi është kryer hetimi i plotë dhe i gjithanshëm, sipas neneve 130, 131, 132 (shih komentet e këtyre neneve). Vetëm pasi ILD-ja i ka kryer veprimet e parashikuara në këto dispozita mund të arrijë në konkluzionin se pretendimet e bëra në drejtim të magjistratit për shkeljen e atribuuar nuk janë të bazuara apo se nuk ekzistojnë mjaftueshëm prova që të vërtetojnë shkeljen. Vlerësimi mbi pabazueshmërinë e pretendimeve duhet të mbështetet në fakte dhe rrethana që në mënyrë logjike të çojnë në përfundimin p.sh. se veprimet e magjistratit nuk janë të tilla që të përbëjnë shkelje në kuptim të neneve 101-104 të këtij ligji (shih komentet e këtyre neneve). Ndërsa vlerësimi i ILD-së për të konstatuar pamjaftueshmërinë e provave në funksion të vërtetimit të shkeljes lidhen me faktin që pas mbledhjes së të gjitha fakteve, të dhënave, dokumentacionit dhe informacionit të nevojshëm, ai nuk arrin të krijojë bindjen, tej çdo dyshimi të arsyeshëm se shkelja ka ndodhur (shih komentin e neneve 123, 124 dhe 138 mbi dyshimin e arsyeshëm në funksion të fillimit të hetimit dhe në funksion të fillimit të procedimit disiplinor). Në të dyja rastet, pra si kur pretendimet rezultojnë të pabazuara ashtu edhe kur provat janë të pamjaftueshme, është me rëndësi që ILD-ja të arrijë në këtë konkluzion pasi të ketë kryer hetimin e plotë dhe të gjithanshëm, përndryshe vendimi i mbylljes së hetimit mund të konsiderohet i paligjshëm nga Këshilli. Pavarësisht se neni 134 parashikon të drejtën e ankimit të ankuesit ndaj vendimit të ILD-së për mbylljen e hetimit, ai nuk shprehet për shqyrtim exofficio të këtij vendimi nga vetë Këshilli, por vetëm për njoftimin e vendimit këtij të fundit. Megjithatë, Këshilli në zbatim të neneve 136 dhe 144 të këtij ligji ka kompetencë të kthejë çështjen për hetim të mëtejshëm, shtim ose ndryshim të objektit të hetimit.
    8. Lidhur me grupin (b) të shkaqeve që janë më së shumti me karakter konstatues (parashkrimi i shkeljes, çështja është gjë e gjykuar, mbarimi i statusit dhe vdekja e magjistratit) është me rëndësi të theksohet se disa nga këto situata duhen konstatuar që në fazat e hershme të hetimit nga ana e ILD-së. Konkretisht, dispozita që rregullon afatin dhe rastet e parashkrimit të shkeljes disiplinore është neni i parë që hap kreun II “Procedurat hetimore” dhe kjo nuk është rastësi. Funksioni i dispozitës që parashikon afatet e parashtrimit është qartësia dhe parashikueshmëria, pra siguria juridike në procedimin disiplinor (shih komentin e nenit 117) dhe si e tillë ajo duhet verifikuar që në fillim të hetimit. Neni 117 nuk lejon fillimin e hetimit nëse ka kaluar afati 5-vjeçar nga momenti i kryerjes së shkeljes. Atëherë lind pyetja, nëse ILD-ja ka bërë verifikimin sipas nenit 117, pika 1;nenit 120, pika 1, shkronja “b”;nenit 121, pika 2, shkronja “a”, dhe ka konstatuar se nuk është parashkruar shkelja, përse duhet të shërbejë si shkak për mbylljen e hetimit fakti i parashkrimit të saj? Përgjigjja më logjike është që ILD-ja ka detyrimin jo vetëm të mos fillojë hetimin nëse është parashkruar shkelja, por edhe të mos e vazhdojë më atë nëse afatet e parashkrimit të shkeljes plotësohen gjatë hetimit disiplinor deri në momentin që çështja së bashku me dosjen hetimore i kalon Këshillit për vendimmarrje. Pas këtij momenti, i takon Këshillit të verifikojë nëse shkelja është parashkruar apo jo (neni 139, pika 1, shkronja “a”).
    9. Mbarimi i statusit të magjistratit ose vdekja janë dy shkaqe të tjera konstatimi i të cilave nga ILD-japassjell mbylljen e hetimit disiplinor. Lidhur me rastet e mbarimit të statusit të magjistratit, është me rëndësi të theksohet se pavarësisht se shkronja “ç” e pikës 1 të nenit 134 referon te neni 64 jo të gjitha rastet e parashikuara aty janë të tilla që imponojnë mbylljen e hetimit. Konkretisht, neni 64, pika 1 parashikon se statusi i magjistratit mbaron në rastet kur: a) jep dorëheqjen; b) vërtetohen kushtet e pazgjedhshmërisë dhe të papajtueshmërisë në ushtrimin e funksionit; c) mbush moshën 67 vjeç[1]; ç) shkarkohet nga funksioni për përgjegjësi disiplinore, sipas parashikimeve të këtij ligji; d) vërtetohet fakti i pamundësisë për të ushtruar detyrën. Ndërsa pika 1, shkronja “ç” e nenit 134 referon vetëm te rastet e parashikuara në shkronjat “b”, “c” dhe “ç”, të cilat lidhen me kushtet e pazgjedhshmërisë dhe papajtueshmërisë, mbush moshën 67 vjeç dhe fakti i pamundësisë së përhershme për të ushtruar detyrën (neni 67 i ligjit). Në një vlerësim të përgjithshëm të nenit 64 rezulton se përjashtohet vetëm dorëheqja si rast në të cilin nuk mbyllet hetimi. Duke qenë se dhënia e dorëheqjes çon në mbarimin e statusit të magjistratit, duket sikur nuk ka bazë ligjore fakti që ILD-ja nuk vendos mbylljen e hetimit disiplinor nëse magjistrati jep dorëheqjen. Por, në fakt, ligji parashikon një rast të vetëm kur ndaj magjistratit të dorëhequr mund të jepet një masë disiplinore, nëse ai gjendet përgjegjës nga Këshilli përkatës. Konkretisht, neni 105, pika 1,shkronja “c/ii” parashikon që në rastin e magjistratëve të dorëhequr mund të vendoset gjobë në një masë të barabartë me uljen e përkohshme të pagës e cila është deri në 40% për një periudhë jo më të gjatë se një vit (neni 105, pika 1 shkronja “c/i”). Ky parashikim është në funksion të rritjes së përgjegjshmërisë dhe zbatimit të llogaridhënies nga ana e magjistratëve duke mos lejuar shmangien nga përgjegjësia ligjore nëpërmjet dorëheqjes[2].Në të njëjtën linjë me këtë është edhe përmbajtja e nenit 139, pika 2 e këtij ligji, i cili nuk ndalon fillimin ose vazhdimin e procedimit disiplinor për shkak të dorëheqjes së magjistratit. Për rastet e tjera të mbarimit të statusit shih komentin e nenit 64.
    10. Shkaku i fundit i pikës 1 është konstatimi i faktit që çështja është gjë e gjykuar (shkronja “b”). Konkretisht, ILD-ja duhet të verifikojë këto elemente: (I) nëse çështja është hetuar më parë; (II) nëse është vendosur mbyllja e hetimit apo (III) nëse është dhënë vendimi i formës së prerë në përfundim të procedimit disiplinor. Në aspektin formal e procedural, gjë e gjykuar nënkupton përfundimin, në drejtim të mosankueshmërisë së vendimit, ndërsa, në atë substancial, nënkupton fuqinë e detyrueshme të vendimit. Ky parim, është i zbatueshëm, jo vetëm ndaj palëve në gjykim, por edhe ndaj të gjitha autoriteteve publike brenda juridiksionit që janë të interesuara ose të përfshira në përmbajtjen e vendimit të gjykatës[3].Në harmoni me parimin e sigurisë juridike, edhe ligji procedural civil ka sanksionuar edhe parimin e gjësë së gjykuar (resjudicata), parim që pengon dhënien e çdo vendimi të ri mbi atë që është gjykuar[4]. Ky parashikim është shtrirë edhe ndaj procedimeve disiplinore me qëllim garantimin e procesit të rregullt ligjor për të mos rihapur çështje që janë mbyllur me ose pa vendim si dhe për të mos rënduar magjistratin me hetime të përsëritura për të njëjtën çështje. Në këto kushte, pika 1, shkronja “b” nuk bën dallim nisur nga rezultati i hetimit për ta konsideruar çështjen si të “gjykuar” një herë. Pra, mjafton që çështja të ketë qenë objekt i një hetimi të mëparshëm, i cili mund të jetë mbyllur pa rezultat ose është dhënë vendim i formës së prerë, në një nga këto dy raste ILD-ja duhet ta mbyllë hetimin. Këtu me “vendim të formës së prerë” duhet kuptuar kur ndaj vendimit të Këshillit përkatës për marrjen e masës disiplinore nuk është bërë ankim gjyqësor ose kur vendimi gjyqësor është përfundimtar dhe ndaj tij nuk ka më mjet ankimi[5].
    11. Njoftimi i vendimit dhe e drejta e ankimit

    11.Pika 2 e nenit 134 parashikon detyrimin e ILD-së për të njoftuar vendimin për mbylljen e hetimit sipas pikës 1. Njoftimi i bëhet magjistratit ndaj të cilit është zhvilluar hetimi ose përfaqësuesit të tij, ankuesit, nëse hetimi ka filluar mbi bazë të ankesës sipas nenit 123, si dhe Këshillit përkatës. Në çdo rast vendimi duhet të jetë i arsyetuar duke dhënë shkaqet e mbylljes së hetimit. Në vendim duhet të pasqyrohet edhe e drejta e ankuesit për të ushtruar ankim pranë Këshillit kundër këtij vendimi. Afati i caktuar për ankimin është një javë nga marrja dijeni e vendimit të arsyetuar të ILD-së. Edhe në këtë rast gjejnë zbatim rregullat e parashikuara në nenet121-122 mbi njoftimin dhe ankimin ndaj vendimit të arkivimit të ankesës.

    12. Pika 3 e nenit 134 i referohet rastit të veçantë kur gjatë hetimit magjistrati mbush moshën e pensionit. Me konstatimin e këtij fakti, ILD-ja përgatit raportin me objektin e hetimit, faktet dhe provat e mbledhura të hetimit si dhe konkluzionet mbi to. Raporti i hetimit përbën aktin procedural të mbylljes së hetimit, ndryshe nga rastet e parashikuara në pikën 1, ku ILD-ja duhet të dalë me vendim. Në këtë rast vendimi është i panevojshëm pasi fakti i daljes në pension vetëm konstatohet në momentin që mbush moshën dhe nuk ka nevojë për vendim formal. Edhe ky raport i nënshtrohet rregullave të njoftimit për subjektet e interesuara dhe Këshillin.
    13. Pika 4 dhe e fundit e këtij neni ofron mundësinë që pavarësisht mbylljes së hetimit, faktet dhe rrethanat e zbuluara të mos mbeten të papërdorshme, por të mund të shërbejnë si të dhëna në kuadër të vlerësimit etik dhe profesional të magjistratit nga ana e Këshillit. Kjo është një zgjidhje mjaft e mirë për të inkurajuar përdorimin e fakteve të zbuluara gjatë hetimit pavarësisht se nuk i shërbejnë qëllimit fillestar për të cilin ato u administruan. Prej të dhënave të tilla mund të nxirren përfundime të dobishme lidhur me figurën e magjistratit, gjë e cila duhet të vlerësohet nga Këshilli përkatës. Kështu, gjatë hetimit mund të konstatohet se magjistrati ka një paraqitje që mund të ngjallë dyshime për sjelljen etike në punë, të tilla si mosrespektimin e herëpashershëm të orareve të seancave gjyqësore me disa minuta pa ndonjë shkak të arsyeshëm, nuk mban distancë të baraslarguar nga palët duke ngjallur dyshime për sjelljen e tij në pamje të parë, por që nuk provon anshmërinë e tij (p.sh. është (jo)miqësor me palët, bën humor me ta ose komunikon vrazhdë). Këto mund të zënë vend në vlerësimin etik të magjistratit pavarësisht se nuk përbëjnë shkak për procedimin disiplinor të tij.

     

    [1] Parashikimi i mëparshëm i kësaj pike lidhej me mbushjen e moshës së pensionit, pa përcaktuar moshën, gjë e cila u gjet antikushtetuese nga Gjykata Kushtetuese me arsyetimin se mospërcaktimi i saktë i moshës së pensionit krijon pasiguri juridike midis gjyqtarëve, duke qenë se ligji për sigurimet shoqërore parashikon moshë të ndryshme për gratë dhe burrat. Si rrjedhim, për të plotësuar boshllëkun e krijuar ligjor, u miratua ligji nr.48/2019, i cili përcaktoi moshën 67 vjeç për të gjithë magjistratët, me përjashtim të gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë, të cilët dalin në pension në moshën 70 vjeç, pasi ata ushtrojnë detyrën me mandat kohor të kufizuar, për 9 vjet.

    [2]Duke qenë se dorëheqja në mjaft raste të mëparshme është përdorur si mekanizëm për t’i shpëtuar përgjegjësisë ligjore për shkelje të bëra gjatë detyrës, kuadri ligjor i reformës në drejtësi në vitin 2016 parashikoi edhe rastet kur megjithëse magjistrati jep dorëheqjen nga detyra, sidomos kur nga ecuria e hetimit disiplinor rezulton se ai mund të jetë përgjegjës, largimi ose humbja e statusit të magjistratit shoqërohet me një masë disiplinore. Shih për analogji nenin G të Aneksit të Kushtetutës. Për më tepër kjo çështje është trajtuar në Komentarin e Reformës Kushtetuese në Sistemin e Drejtësisë 2016, botuar nga Instituti për Studimet Publike dhe Ligjore, Tiranë, 2019, fq. 593 e vijim. 

    [3]Shih vendimin nr.29/2006 të GJK-së; nr.28/2012

    [4]Sipas nenit 451/a të KPC-së, kur vendimi ka marrë formë të prerë ai është i detyrueshëm për palët, trashëgimtarët e tyre, për personat që tërheqin të drejta nga palët, për gjykatën që ka dhënë vendimin dhe për të gjitha gjykatat dhe institucionet e tjera. Asnjë gjykatë nuk mundet të gjykojë sërish të njëjtën padi kundrejt të njëjtave palë.

    [5]Duke qenë se ndaj vendimit të KLGJ-së dhe KLP-së ushtrohet ankim në GJK (sipas nenit 140 të Kushtetutës), vendimi i kësaj të fundit është i formës së prerë dhe përfundimtar.

  • Konteksti historik
    14. Në kuadër të reformës në drejtësi, ligjet e reja në funksion të organizimit dhe funksionimit të organeve që do të qeverisnin sistemin e drejtësisë, midis të tjerave, kishin në fokus edhe parashikimin e procedurave të posaçme për kontrollin periodik dhe të vazhdueshëm të magjistratëve, me qëllim ngritjen dhe funksionimin e sistemit të llogaridhënies. Në këtë kontekst, si ligji për organet e qeverisjes së sistemit të drejtësisë, ku parashikohet roli dhe misioni i ILD-së, ashtu edhe ligji për statusin e gjyqtarëve dhe prokurorëve, në bashkëveprim me njëri-tjetrin, plotësojnë procedurën e hetimit disiplinor që zhvillon ILD-ja. Pjesë e rëndësishme e procedurës është edhe parashikimi shterues i rasteve dhe shkaqeve të cilat çojnë në mbylljen e hetimit disiplinor nga ana e ILD-së. Ligji i ri për statusin e gjyqtarëve kishte si qëllim të ofronte më tepër qartësi dhe garanci në procesin e hetimit disiplinor të magjistratit, gjë e cila mungonte më parë.

     

  • Legjislacioni ndërkombëtar
    Asnjë koment
• Standarde ndërkombëtare/ Referenca ndërkombëtare/ Shembuj nga praktikat më të mira

  15.Karta Europiane mbi Statusin e Gjyqtarëve dhe Memorandumi Shpjegues i Këshillit të Europës, Strasburg, 8-10 korrik 1998:“5.3. Çdokujt duhet t’i jepet mundësia e paraqitjes pa formalitete specifike të një ankese lidhur me mosfunksionimin si duhet të sistemit të drejtësisë në një rast të caktuar para një organi të pavarur. Ky organ duhet të ketë kompetencën të referojë çështjen tek autoriteti disiplinor, nëse pas një hetimi dhe verifikimi të kujdesshëm dhe të thellë vërtetohet se ndodhet para një sjellje të diskutueshme të gjyqtarit.”

   

  16. Raporti i ENCJ-së “Standardet Minimale Gjyqësore V, Procedimet disiplinore dhe përgjegjësia e gjyqtarëve”, i miratuar në Hagë, 5 qershor 2015, është në të njëjtën linjë për këtë çështje, kur përcakton standardet 6 dhe 7^[1].

   

  [1]Raporti i ENCJ-së “Standardet Minimale Gjyqësore V, Procedimet disiplinore dhe përgjegjësia e gjyqtarëve”, 5 qershor 2015, në:

  https://www.encj.eu/images/stories/pdf/GA/Hague/encj_report_minimum_standards_v_adopted_ga_june_2015.pdf, faqe 40.

• Materiale legjislative
  17. Relacioni për projektligjin “Për statusin e gjyqtarëve dhe të prokurorëve në Republikën e Shqipërisë”, http://www.reformanedrejtesi.al/sites/default/files/relacioni-1.pdf , ku evidentohet se: “Procedimi disiplinor rikonceptohet si një sistem garantues ku janë të ndara përgjegjësitë e institucioneve që kryejnë hetimin, institucioneve që marrin vendimin dhe institucioneve që shqyrtojnë ankimin e ushtruar ndaj vendimeve për masat disiplinore, duke i garantuar magjistratit në të gjitha hallkat e kësaj procedure, të drejtën për një proces të rregullt”^[1] dhe se: “Në projektligj, përcaktohet gjithashtu fillimi i procedurës disiplinore që realizohet nga Këshilli përkatës (Gjyqësor ose i Prokurorisë). Nëse Inspektori i Lartë i Drejtësisë është i bindur që ka shkaqe të arsyeshme për të besuar që një magjistrat ka pasur sjellje të papërshtatshme, depoziton pranë Këshillit kërkesën për të filluar procedimin disiplinor së bashku me dosjen hetimore”^[2].

   

  [1]Shih faqen 5 të këtij relacioni në http://www.reformanedrejtesi.al/sites/default/files/relacioni-1.pdf.

  [2]Shih faqen 13 të Relacionit nr.7.

• Dispozita të lidhura
  18. Kushtetuta: Neni 140, pika 1: “gjyqtari mban përgjegjësi disiplinore, sipas ligjit”; neni 148/d, pika 1: “prokurori mban përgjegjësi disiplinore, sipas ligjit”; neni 147/a, pika 1, shkronja “b”: “KLGJ ... vendos për masat disiplinore ndaj gjyqtarëve të të gjitha niveleve”; neni 149/a, pika 1, shkronja “b”: “KLP ... vendos për masat disiplinore ndaj prokurorëve të të gjitha niveleve”; neni 147/d, pika 1: “ILD është përgjegjës për verifikimin e ankesave, hetimin me nismë të shkeljeve dhe fillimin e procedimit disiplinor ndaj gjyqtarëve dhe prokurorëve të të gjitha niveleve”.

   

  19. Ligji për statusin: neni 64, 105, 117, 121, 122, 123, 136, 139, 144.

  Ligji “Për organet e qeverisjes së sistemit të drejtësisë”: neni 100 dhe 194.

• Akte nënligjore
  Asnjë koment
• Vendime
  Asnjë koment
• Bibliografia
  Asnjë koment
• Arkiva

  Vendimi nr. 137, datë 21.2.2003 iKLD-së, “Rregullore për procedimin disiplinor të gjyqtarëve”, i shfuqizuar.

  Vendimi nr. 195/2/a, datë 5.7.2006, “Për organizimin dhe funksionimin e inspektoratit të KLD-së”, i shfuqizuar.