Përmbajtja

• Koment
  • Qëllimi
    1. Neni 402 i Kodit tëProcedurës Penale ka si qëllimtë garantojë procesin e rregullt duke parashikuar të drejtat që mund të ushtrojnë palët gjatë zhvillimit të gjykimit tëdrejtpërdrejtë,lehtësimin e procesit, eliminimin e formaliteteve që karakterizojnë gjykimin e zakonshëm dhe realizimin e gjykimit brenda afateve sa më të shkurtra kohore.
  • Objekti
    1. Neni 402 i Kodit të Procedurës Penale parashikon rregullat procedurale të zhvillimit të gjykimit tëdrejtpërdrejtë, duke përcaktuar të drejtat e palëve gjatë gjykimit të drejtpërdrejtë si dhe vendimmarrjet që mund të realizojë gjykata. Gjithsesi kjo dispozitë parashikon vetëm rregullat e posaçme të gjykimit të drejtpërdrejtë, pasi për çdo aspekt tjetër që nuk është i rregulluar në mënyrë të posaçme në nenin 402 të Kodit do të zbatohen dispozitat e shqyrtimit gjyqësor.
  • Komente për çështje të ndryshme të dispozitës
    1. Në paragrafin e parë të nenit 402 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se gjatë gjykimit të drejtpërdrejtë zbatohen dispozitat e kreut për shqyrtimin gjyqësor. Këto rregulla parashikohen në Seksionin I tëKreut II tëtitullit VII të Kodit të Procedurës Penale dhe do të jenë të zbatueshme për aq sa nuk bien në kundërshtim me rregullat e posaçme të gjykimit të drejtpërdrejtë. Një rregull i tillë parashikohet edhe në nenin 334 të Kodit të Procedurës Penale sipas të cilit kur janë kushtet e parashikuara në ligj, prokurori mund të kërkojë gjykimin e drejtpërdrejtë, kurse i pandehuri gjykimin e shkurtuar dhe në këto raste zbatohen rregullat e caktuara për gjykimet e posaçme. Në këtë kuptim, nëse një situatë e caktuar gjen rregullim në rregullat e posaçme të gjykimit tëdrejtpërdrejtë, do të zbatohen këto rregulla dhe jo rregullat e zakonshme të shqyrtimit gjyqësor.
    2. Në paragrafin 1/1 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se viktima dhe dëshmitarët njoftohen nga policia gjyqësore edhe me gojë. Në rastin e parashikuar nga paragrafi 1, i nenit 400, prokurori mund t’ia komunikojë akuzën të arrestuarit në seancë gjyqësore.Njoftimi i dëshmitarëve dhe i viktimës së veprës penale nga policia gjyqësore qoftë edhe me gojëështë parashikuar për të garantuar gjykimin brenda afateve pasi një mënyrë e tillë njoftimi është e lidhur kryesisht me rastin kur kërkesa për gjykimin e njëkohshëm paraqitet së bashku me kërkesën për vleftësimin e arrestimit dhe afati që ka prokurori dhe policia gjyqësore në dispozicion është vetën 48 orë. Si rregull oficeri i policisë gjyqësore që ka kryer veprimet gjatë hetimit paraprak është edhe oficeri që duhet të realizojë njoftimin duke qenë se mund të kryejë njoftimet pa vonesë që është edhe qëllimi i dispozitës.
    3. Si rregull kërkesa për arrestimin në flagrancë dhe gjykimin e njëkohshëm tëtë pandehurit janë kërkesa të cilat paraqiten njëkohësisht nga ana e prokurorit dhe depozitohen së bashku në sekretarinë gjyqësore. Megjithatë, në paragrafin 1/1 të nenit 402 të Kodit, është parashikuarmundësia që prokurori t’ia komunikojë akuzën të arrestuarit në seancë gjyqësore, që nënkupton seancën e caktuar nga gjykata për vleftësimin e arrestimit. Në këtë rast, komunikimi i akuzës duhet të shoqërohet edhe me kërkesën për gjykimin e njëkohshëm tëtë pandehurit pasi komunikimi i akuzës gjatë seancës gjyqësore të vleftësimit të arrestimit në flagrancëështë parashikuar si mundësi pikërisht në funksion të gjykimittë njëkohshëm tëtë pandehurit. Komunikimi i akuzës duhet të realizohet përpara vendimmarrjes së gjykatës pasi nëse gjykata realizon vendimmarrjen e saj lidhur me vleftësimin e arrestimit nuk ka mundësi procedurale për t’u shprehur lidhur me kërkesën për gjykimin e njëkohshëm nëse personit të arrestuar nuk i është komunikuar ende akuza dhe nuk është paraqitur kërkesa për gjykimin e njëkohshëm. Prokurori nuk mund të kërkojë, edhe pse brenda afatit 48 orë nga arrestimi, caktimin e një seance të veçantë vetëm për kërkesën për gjykimin e drejtpërdrejtë.[1]
    4. Mundësia e komunikimit të akuzës personit të arrestuar në seancë gjyqësore, i referohet vetëm rastit të parashikuar në paragrafin e parë të nenit 400 të Kodit të Procedurës Penale. Kjo për arsye se, për shkak të afatit të shkurtër prej 48 orë prokurori mund të mos ketë proceduar dot me mbylljen e hetimeve dhe komunikimin e akuzës dhe për këtë arsye, për t’i dhënë prioritet gjykimit të drejtpërdrejtë ligji ka parashikuar mundësinë që akuza të komunikohet edhe gjatë seancës gjyqësore të caktuar për vleftësimin e arrestimit. Nënjë rast të tillë, nëse prokurori vlerëson që akuza t’i komunikohet të arrestuarit në seancën gjyqësore, ai duhet të marrë masat që të paraqesë në gjykatë fashikullin e plotë për sa kohë një prej kritereve për të vlerësuar kërkesën për gjykimin e drejtpërdrejtë është plotësia e hetimeve. Një tjetër arsye e komunikimit të akuzës në seancë mund të jetë edhe qëndrimi që mban personi i arrestuar në seancën e vleftësimit të arrestimit. Nëse ky i fundit pranon kryerjen e veprës penale për të cilën është arrestuar, pohim i cili është në përputhje me provat e tjera, prokurori mund të vlerësojë në këtë moment se nuk ka nevojë për hetime të mëtejshme dhe rrjedhimisht të komunikojë akuzën dhe të kërkojë gjykimin e njëkohshëm të të pandehurit duke qenë në kushtet e nenit 400/1 të Kodit të Procedurës Penale.
    5. Në rastet kur akuza i komunikohet të arrestuarit në seancën gjyqësore të vleftësimit të arrestimit nuk është i zbatueshëm neni 401 i Kodit të Procedurës Penale, për arsye se kjo dispozitë parashikon përgatitjen për gjykimin e drejtpërdrejtë rastet kur akuza i është komunikuar të pandehurit përpara seancës dhe së bashku me kërkesën për vleftësimin e arrestimit prokurori paraqet edhe kërkesën për gjykimin e njëkohshëm të tij. Formalisht gjykata do të ketë vetëm kërkesën për vleftësimin e arrestimit ndaj dhe dispozita e zbatueshme në këtë rast është neni 259 i Kodit të Procedurës Penale dhe prokurori nuk ka asnjë detyrim që të urdhërojë paraqitjen në seancë të personit të arrestuar, por është gjykata ajo e cila me paraqitjen e kërkesës procedon me njoftimet e palëve dhe zhvillimin e seancës brenda afatit 48 orë nga paraqitja e kërkesës.
    6. Në paragrafin e dytë të nenit 402 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se prokurori, i pandehuri dhe paditësi civil mund të paraqesin gjatë shqyrtimit gjyqësor dëshmitarë, pa u thirrur paraprakisht nga gjykata. Nga përmbajtja e kësaj dispozite rezulton se pjesë e procesit në gjykimin e drejtpërdrejtë mund të jetë edhe paditësi civil. Në këtë aspekt vlen të theksohet se për legjitimimin e paditësit civil në gjykimin e drejtpërdrejtë duhet të zbatohen rregullat e parashikuara në nenet 61 dhe 62 të Kodit çka do të thotë se ai që ka pësuar dëm nga vepra penale ose trashëgimtarët e tij duhet të paraqesë një padi civile kundër të pandehurit ose të paditurit civil, për të kërkuar kthimin e pasurisë dhe shpërblimin e dëmit. Afati i paraqitjes së kësaj padie është derisa të mos ketë filluar shqyrtimi gjyqësor, afat ky i cili nuk mund të zgjatet. Gjykimi i drejtpërdrejtë nuk parashikon asnjë rregull tëposaçëm lidhur me legjitimimin e paditësit civil dhe për këtë arsye, në referim dhe të paragrafit të parë të nenit 402 të Kodit, për legjitimimin e tij duhet të zbatohen formalitetet që parashikon ligji.[2]
    7. Paraqitja e dëshmitarëve pa u thirrur paraprakisht nga gjykata është një tjetër parashikim i cili ka gjithashtu si qëllim evitimin e shtyrjes së seancave, lehtësimin e procesit, eliminimin e formaliteteve që karakterizojnë gjykimin e zakonshëm dhe realizimin e gjykimit brenda afateve sa më të shkurtra kohore. Kjo mundësi i referohet rasteve kur procedohet me gjykim tëdrejtpërdrejtë dhe jo me gjykimin me marrëveshje apo me gjykim të shkurtuar pasi në këtë të fundit fashikulli i prokurorit kthehet në fashikull gjyqësor dhe nuk zhvillohet debati gjyqësor. Fakti që dëshmitarët mund të paraqiten edhe pa u thirrur paraprakisht nga gjykata do të thotë se palët nuk kanë detyrimin që të parashtrojnë paraprakisht arsyet për të cilat kërkojnë pyetjen e dëshmitarëve, procedurë e cila do të duhej të zbatohet në kushtet e gjykimit të zakonshëm për sa kohë në gjykimin e zakonshëm dëshmitarët thirren nga gjykata vetëm pasi kjo e fundit të ketë lejuar marrjen e provës. Mospasja e detyrimit për të parashtruar paraprakisht arsyet për të cilat kërkohet paraqitja e dëshmitarit si dhe faktet objekt dëshmie nuk përbën këtë rast një cenim të së drejtës së mbrojtjes për sa kohë një e drejtë e tillë për të paraqitur dëshmitarë “surprizë” është parashikuar për të gjitha palët.[3]
    8. Në paragrafin e tretë të nenit 402 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se gjykata e njeh të pandehurin me të drejtën për të kërkuar gjykimin e shkurtuar ose për të kërkuar arritjen e marrëveshjes për pranimin e fajësisë. I pandehuri njoftohet, gjithashtu, se ka të drejtë të kërkojë afat për të përgatitur mbrojtjen deri në pesë ditë. Në këtë rast shqyrtimi gjyqësor shtyhet deri në seancën e re, të caktuar pas mbarimit të këtij afati. Nga përmbajtja e paragrafit të tretë të nenit 402 të Kodit të Procedurës Penale rezulton se janë parashikuar në thelb të njëjtat të drejta që mund të ushtrojë i pandehuri gjatë gjykimit në seancë paraprake.[4] Një parashikim i tillë lidhet me faktin se, për shkak të veçorisë së tij, në gjykimin e drejtpërdrejtë shmanget gjykimi në seancë paraprake, por kjo shmangie nuk duhet të sjellë si pasojë cenimin e të drejtave të pandehurit. Parashikimi në paragrafin e tretë të nenit 402 të Kodit është në përputhje me nenin 403/1 të Kodit sipas të cilit kërkesa për gjykimin e shkurtuar paraqitet nga i pandehuri ose mbrojtësi i tij me autorizim të posaçëm në seancën paraprake ose në seancë gjyqësore kur procedohet sipas nenit 400 dhe paragrafit 3, të nenit 406/ç, të këtij Kodi, me pasojë mospranimi. Po kështu, edhe për sa i përket marrëveshjes, në referim të paragrafit të parë të nenit 406/d të Kodit të Procedurës Penale sipas të cilit arritja e një marrëveshjembi kushtet për pranimin e fajësisë dhe për caktimin e dënimit mund të propozohet nga çasti i regjistrimit të emrit të personit që i atribuohet vepra penale derisa të mos ketë filluar shqyrtimi gjyqësor, rezulton se arritja e një marrëveshje mund të propozohet edhe në gjykimin e drejtpërdrejtë.
    9. Njohja e të pandehurit me të drejtën për të kërkuar gjykimin e shkurtuar ose për të kërkuar arritjen e marrëveshjes për pranimin e fajësisë duhet të realizohet nga gjykata përpara se të fillojë shqyrtimi gjyqësor pasi si kërkimi për të proceduar me gjykim të shkurtuar ashtu edhe arritja e një marrëveshje për pranimin e fajësisë duhet të ushtrohen përpara se të fillojë shqyrtimi gjyqësor. Për sa i përket detyrimit të gjykatës për të njohur të pandehurin me të drejtën e tij për të kërkuar një afat 5 ditor për të përgatitur mbrojtjen, ky detyrim ekziston në rastet kur procedohet me gjykimin e drejtpërdrejtë, në rast se i pandehuri nuk kërkon të procedojë me asnjërin nga gjykimet e posaçme, gjykimin e shkurtuar apo gjykimin me marrëveshje.[5]Megjithatë, gjykata nuk ka asnjë ndalim që ta njohë të pandehurin me këtë të drejtë që në momentin që e njeh me të drejtën e tij për të kërkuar gjykimin të shkurtuar apo arritjen e një marrëveshje. Diferencimi qëndron në faktin se nëse gjykata nuk e ka njohur të pandehurin me këtë të drejtë dhe ky i fundit zgjedh të procedojë me nga gjykimet e posaçme, mosrealizimi i njoftimit nuk ka asnjë pasojë për sa kohë vazhdimi i gjykimit do t’i nënshtrohet rregullave të gjykimit të posaçëm. Në të kundërt, nëse i pandehuri vendos të vazhdojë me gjykimin e drejtpërdrejtë, mosrealizimi i njoftimit mund të jetë shkak për pavlefshmëri relative.
    10. Në paragrafin e katërt të nenit 402 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet sekur gjykimi i drejtpërdrejtë është kërkuar jashtë rasteve të parashikuara nga neni 400 i Kodit, gjykata i kthen aktet prokurorit. Kthimi i akteve prokurorit do të thotë se prokurori do të duhet të paraqesë tashmë kërkesën për dërgimin e çështjes në gjyq sipas procedurës së zakonshme. Një nga shkaqet për të cilat gjykata mund të vlerësojë se nuk plotësohen kushtet për të proceduar me gjykim të shkurtuar është edhe kur hetimet nuk janë të plota,ndaj në këtë rast prokurori do të duhet të plotësojë fillimisht hetimet. Nëse kërkesa për gjykimin e drejtpërdrejtëështë paraqitur sëbashku me kërkesën për vleftësimin e arrestimit gjykata duhet në çdo rast të shprehet lidhur me kërkesën për vleftësimin e arrestimit dhe caktimin e masës së sigurimit, nëse ka një kërkesë të tillë, pasi nuk mund të kthejë aktet pa u shprehur lidhur me këto kërkesa. Ndaj vendimmarrjes së gjykatës për kthimin e akteve neni 402 i Kodit nuk parashikon ankim pasi vetë shqyrtimi i ankimit dhe eventualisht kthimi i çështjes për rigjykim bëjnë që të humbasë shpejtësia e gjykimit dhe gjykimi i drejtpërdrejtë të mos ketë më efekt.
    11. Në paragrafin e pestë të nenit 402 të Kodit të Procedurës Penaleparashikohet se i pandehuri mund të kërkojë gjykimin e shkurtuar. Gjykata, pasi merr mendimin e prokurorit dhe e gjen të drejtë kërkesën, vendos vazhdimin e gjykimit, duke respektuar rregullat e caktuara për gjykimin e shkurtuar. Në të kundërt, vazhdon gjykimin e drejtpërdrejtë. Ky paragraf i nenit 402 të Kodit ka mbetur i pandryshuar duke u kthyer në fakt njëpërsëritje të paragrafit të tretë të këtij neni pasi e drejta e të pandehurit për të kërkuar gjykim të shkurtuar rezulton që në paragrafin e tretë. Fakti që dispozita ka mbetur e pandryshuar në këtë pjesë bën që të ketë edhe një mospërputhje me nenin 405/6 të Kodit të Procedurës Penale duke qenë se në këtëdispozitë, e cila parashikon procedurën në rast se i pandehuri paraqet kërkesë për të proceduar me gjykim të shkurtuar, nuk parashikohet marrja e mendimit të prokurorit lidhur me kërkesën.[6] Në rast se gjykata pranon kërkesën për gjykim të shkurtuar, atëherë do të zbatohen rregullat e caktuara për këtë lloj gjykimi, ndërsa në rast se kërkesa nuk pranohet gjykata vazhdon gjykimin e drejtpërdrejtë.
    12. Fakti që paragrafi i pestë i nenit 402 të Kodit të Procedurës Penale ka mbetur i pandryshuar pavarësisht ndryshimit të paragrafëve të tjerë të dispozitës, ka bërë që dispozita të mbetet e paplotë. Kjo për arsye se, nëse në rast të paraqitjes së një kërkese për të proceduar me gjykim të shkurtuar ligji ka parashikuar se si duhet të procedohet nga gjykata, një parashikim i tillë mungon në rastin kur përpara shqyrtimit gjyqësor arrihet një marrëveshje për pranimin e fajësisë dhe caktimin e dënimit. Në këtë rast, referuar faktit se marrëveshja nuk paraqitet në seancë paraprake por përpara gjykatës që shqyrton themelin e çështjes, rezulton se pas paraqitjes së marrëveshjes gjykata duhet të procedojë me shqyrtimin e saj. Ndryshe nga gjykimi i shkurtuar, arritja e një marrëveshje për pranimin e fajësisë nuk sjell si pasojë transformimin e procesit. Në rastin e arritjes së njëmarrëveshjeje për pranimin e fajësisë dhe caktimin e dënimit, gjykata do të kufizohet në verifikimin e elementëve të vlefshmërisë së vetë marrëveshjes, pasi çfarëdo lloj pavlefshmërie që lidhet me veprimet e mëparshme nuk merr asnjë rëndësi për sa kohë palët kanë realizuar njëmarrëveshje.[7] Nëse i pandehuri ka kërkuar që të arrihet një marrëveshje për pranimin e fajësisë dhe kjo marrëveshje nuk arrihet, i pandehuri nuk ka të drejtë të parashtrojë më pas kërkesë për të proceduar me gjykim të shkurtuar pasi zgjedhja e parë e bërë prej tij është e pakthyeshme.[8]
    13. Duke qenë se neni 402 i Kodit të Procedurës Penale nuk parashikon asnjë rregull lidhur me mënyrën se si do të procedohet në rast se është arritur një marrëveshje midis palëve, atëherë do të jenë të zbatueshme dispozitat mbi gjykimin me marrëveshje të parashikuara në nenet 406/d-406/f të Kodit. Në rast se gjykata miraton marrëveshjen apo vendos pushimin e çështjes penale gjykimi nuk paraqet ndonjë problematikë për vetë faktin se çështja zgjidhet në themel. Por, në nenin 406/ë të Kodit është parashikuar edhe mundësia refuzimit të marrëveshjes dhe diskutimi në këtë rast është nëse refuzimi i marrëveshjes do të sjellë si pasojë kthimin e akteve prokurorit apo vazhdimin me gjykimin e drejtpërdrejtë.Nëse p.sh. gjykata vendos të refuzojë marrëveshjen me arsyetimin se dënimi i caktuar në marrëveshje është i papërshtatshëm, në raport me veprën e kryer dhe personalitetin e të pandehurit, mund të ngrihet për diskutim çështja nëse mundet apo jo gjykata të vazhdojë me gjykimin e drejtpërdrejtë pas kësaj vendimmarrje për sa kohë ka vlerësuar themelin e çështjes. Një mundësi është që, nëse gjykata vlerëson se marrëveshja nuk duhet miratuar, të vendosë refuzimin e saj por pa u shprehur në mënyrë konkrete për shkakun e refuzimit në mënyrë që të mos ketë shkak për paragjykimin e çështjes dhe të vazhdojë me gjykimin e drejtpërdrejtë, por nga ana tjetër paragrafi i dytë i nenit 406/ë të Kodit parashikon shprehimisht se vendimi për refuzimin e miratimit të marrëveshjes duhet të arsyetohet.
    14. Si rregull, nëse gjykata vlerëson se marrëveshja duhet refuzuar, sipas nenit 406/ë të Kodit aktet i kthehen prokurorit. Nëse do të zbatohet ky parashikim atëherë nëse gjykata vendos refuzimin e marrëveshjes për ndonjë nga shkaqet e parashikuara në nenin 406/ë të Kodit ajo duhet t’i kthejë aktet prokurorit dhe rrjedhimisht nuk vazhdohet me gjykimin e drejtpërdrejtë. Megjithatë, jo çfarëdolloj shkaku refuzimi i marrëveshjes mund të pasjellë kthimin e akteve prokurorit në kushtet kur miratimi i marrëveshjes është kërkuar në kuadër të gjykimit të drejtpërdrejtë. Kjo për arsye se shkak për refuzimin e marrëveshjes janë edhe rastet kur i pandehuri tërheq pëlqimin, kur provohet se vullneti i të pandehurit ka qenë i vesuar, ose kur i pandehuri i thirrur rregullisht nuk merr pjesë në gjyq, pa shkaqe të përligjura. Këto shkaqe nuk lidhen me themelin e çështjes dhe p.sh. nëse i pandehuri tërheq pëlqimin proceduralisht nuk ka pengesë që të vazhdohet me gjykimin e drejtpërdrejtë, edhe pse sipas nenit 406/ë në këtë rast procedohet me kthimin e akteve. Për këto arsye, për të shmangur interpretimet e ndryshme në praktikë, mund të lindë e nevojshme që paragrafi i fundit i nenit 402 të Kodit të Procedurës Penale të plotësohet duke parashikuar se çfarë ndodh në rast se në gjykimin e drejtpërdrejtë paraqitet për miratim një marrëveshje për pranimin e fajësisë.

     

    [1] Vendimi Nr.157, datë 14.05.2004, Gjykata e Kasacionit Itali.

    [2] Vendimi Nr.241946, datë 20.05.2008, Gjykata e Kasacionit Itali.

    [3] Vendimi Nr.1558, datë 23.04.1993, Gjykata e Kasacionit Itali.

    [4] Në paragrafin e tretë dhe të pestë të nenit 332/c, të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se: “ 3. I pandehuri mund të parashtrojë kërkesa për pavlefshmërinë e akteve të hetimeve paraprake, papërdorshmërinë e provave, nevojën për marrjen e provave të tjera, kërkesë për gjykimin e shkurtuar, si dhe mund të bëjë deklarimet që i çmon të nevojshme ose të kërkojë që të pyetet, duke zbatuar rregullat e parashikuara nga nenet 38 dhe 39 të këtij Kodi. 5. Palët mund të paraqesin marrëveshje mbi kushtet e pranimit të fajësisë dhe caktimin e dënimit, si dhe kërkesën për sigurimin e provës, apo padinë civile në procesin penal”.

    [5] Vendimi Nr.107, datë 22.11.2002, Gjykata e Kasacionit Itali.

    [6] Në paragrafin e gjashtë të nenit 405 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se: “Pasi dëgjon parashtrimin e prokurorit, në të njëjtën seancë gjykata vendos pranimin e kërkesës për gjykimin e shkurtuar kur çmon se çështja mund të zgjidhet në gjendjen që janë aktet. Në të kundërtën refuzon kërkesën dhe vazhdon me gjykim të zakonshëm. Kundër vendimit lejohet ankim së bashku me vendimin përfundimtar”.

    [7]Vendimi Nr.2346, datë 29.12.1998, Gjykata e Kasacionit Itali.

    [8]Vendimi Nr.3726, datë 25.06.2003, Gjykata e Kasacionit Itali.

  • Konteksti historik
    1. Me ligjin Nr.35/2017 në nenin 402 të Kodit të Procedurës Penale u bënë disa ndryshime (vetëm paragrafi i parë dhe i fundit kanë mbetur të pandryshuar) të cilat synuan ta bënin më të qartë dhe më të plotë procedurën në rastet e gjykimit të drejtpërdrejtë. Nëpërmjet këtyre ndryshimeve u parashikuan edhe institute të reja sikurse njoftimi me gojë nga policia gjyqësore apo komunikimi i akuzës në seancë në rastin e nenit 400/1 të Kodit të Procedurës Penale të cilat synuan të lehtësonin dhe përshpejtonin procesin. Gjithsesi dispozita mund të ketë sërish nevojë për ndryshim dhe veçanërisht lidhur me rastin kur në gjykimin e drejtpërdrejtë paraqitet një marrëveshje për pranim fajësie.
  • Legjislacioni ndërkombëtar
    Asnjë koment
• Standarde ndërkombëtare/ Referenca ndërkombëtare/ Shembuj nga praktikat më të mira

   

  1. Konventa Evropiane për të Drejtat e Njeriut;
• Materiale legjislative
  1. Analiza e Sistemit të Drejtësisë në Shqipëri, Qershor 2015, hartuar nga Grupi i Ekspertëve të Nivelit të Lartë pranë Komisionit të Posaçëm Parlamentar për Reformën në Sistemin e Drejtësisë.
• Dispozita të lidhura
  1. Neni 6iKonventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut;
  2. Kushtetuta;
  3. Kodi i Procedurës Penale.
• Akte nënligjore
  Asnjë koment
• Vendime

  A.    Vendime të Gjykatës së Lartë

  1. Vendimi Nr.241946, datë 20.05.2008, Gjykata e Kasacionit Itali;

  2. Vendimi Nr.157, datë 14.05.2004, Gjykata e Kasacionit Itali;

  3. Vendimi Nr.3726, datë 25.06.2003, Gjykata e Kasacionit Itali.

  4. Vendimi Nr.107, datë 22.11.2002, Gjykata e Kasacionit Itali;

  5. Vendimi Nr.2346, datë 29.12.1998, Gjykata e Kasacionit Itali;

  6. Vendimi Nr.1558, datë 23.04.1993, Gjykata e Kasacionit Itali.

• Bibliografia
  1. PaoloTonini, “Manuale di procedura penale”, Quindicesimaedizione, GiuffreEditore;
  2. Commenatario breve alCodice di Procedura Penale, nonaedizione, 2015, WoltersKluwer, CEDAM.
• Arkiva
  Asnjë koment