Përmbajtja

• Koment
  • Qëllimi

    1. Neni 138 i Kushtetutës ka përcaktuar sistemin e garancive që kanë si qëllim të sigurojnë pavarësinë e sistemit gjyqësor. Kushtetuta parashikon që paga dhe përfitimet e tjera të magjistratit nuk mund të ulen, përveç rasteve të përcaktuara shprehimisht në kushtetutë. Si një nga rastet që ka përcaktuar kushtetuta për uljen e pagave dhe përfitimeve të tjera financiare janë edhe situatat e vështira financiare, ose emergjencat e tjera kombëtare. Neni 22 i Ligjit për Statusin ka si qëllim të përcaktojë faktorët që merren parasysh për të vendosur nëse ndodhemi përpara situatave të vështira financiare ose emergjencave të tjera kombëtare, si dhe ka listuar rastet e përcaktuara në nenin 138 të Kushtetutës që justifikojnë uljen e pagës dhe përfitimeve të tjera financiare të magjistratëve.

  • Objekti

    2. Neni 22 ka rregulluar në mënyrë më të hollësishme të drejtat dhe garancitë e parashikuara nga neni 138 i Kushtetutës, veçanërisht në përzgjedhjen e faktorëve që merren në konsideratë për të vendosur nëse ndodhemi përpara situatave të vështira financiare si dhe të kritereve të tjera që justifikojnë uljen e pagës dhe përfitimeve të tjera financiare të magjistratëve.

    3. Dispozita, si rregullim i hollësishëm i nenit 138 të Kushtetutës, është e detyrueshme për t’u zbatuar nga Kuvendi, në rastet kur vendos uljen e pagave të magjistratëve për shkak të vështirësive financiare ose emergjencave të tjera kombëtare. Gjithashtu, dispozita vendos kriteret për uljen e pagës në raste individuale të magjistratëve dhe në këtë rast, ajo është e zbatueshme nga Këshillat. Së fundmi, dispozita krijon garanci dhe detyrime për magjistratët të cilëve i krijohen kushtet e përshtatshme për paprekshmërinë e pagës dhe përfitimeve të tjera financiare, por njëkohësisht parashikohen edhe rastet kur paga dhe përfitimet e tjera mund të ulen.

  • Komente për çështje të ndryshme të dispozitës

    4. Jurisprudenca e Gjykatës Kushtetuese[1] në vijimësi ka interpretuar të drejtat dhe garancitë që mbrohen nga neni 138 i Kushtetutës, i cili përcakton elementë përbërës të statusit të gjyqtarit, pa të cilët nuk mund të garantohet ushtrimi i pavarur i funksionit të tyre. Garancitë e kësaj norme të Kushtetutës u njohin gjyqtarëve një trajtim specifik jo vetëm në pagë, por edhe në elementë të tjerë që burojnë nga ushtrimi i funksionit të tyre. Paga dhe përfitimet e tjera të gjyqtarëve janë ngritur në nivel kushtetues, me qëllim që të drejtat/përfitimet, të cilat burojnë nga ushtrimi i funksionit të gjyqtarit, të mos ndryshohen me efekt negativ, përveç rasteve kur Kushtetuta përjashtimisht e ka lejuar një ngjarje të tillë. Sidoqoftë, siç është vënë në dukje nga Gjykata Kushtetuese[2] dhe Komisioni i Venecias[3], pavarësia e gjyqtarëve dhe e gjykatave nuk është sanksionuar si privilegj apo qëllim në vetvete, por ajo lidhet me mirëfunksionimin e shtetit dhe të drejtën e shtetasve për të pasur një sistem gjyqësor efektiv dhe funksional, me qëllim garantimin e një procesi të rregullt ligjor.

    5. Neni 138 i Kushtetutës, përpara ndryshimit të tij, kishte vendosur një ndalim absolut të çdo ndryshimi të pagës apo të përfitimeve të tjera financiare të magjistratëve. Ky lloj ndalimi i jepte gjyqtarëve një status të veçantë në raport me qytetarët e tjerë, të cilët në raste krizash ekonomike ose emergjencave të tjera të jashtëzakonshme mund të përballeshin me uljen e rrogave, ndërkohë që gjyqtarët, për shkak të nevojës për të garantuar pavarësinë dhe paanësinë e pushtetit gjyqësor nuk do të vuanin pasojat ekonomike me të cilat mund të përballej pjesa tjetër e shoqërisë. Komisioni i Venecias[4] ka pranuar që ulja e pagave të gjyqtarëve, në raste të jashtëzakonshme dhe në kushte të veçanta, mund të jetë e justifikuar dhe nuk konsiderohet si cënim i parimit të pavarësisë së gjykatave. Në përputhje me këto standarde, neni 138 i Kushtetutës, i ndryshuar, parashikon uljen e pagës dhe përfitimeve të tjera të gjyqtarëve në rastet kur nevojitet marrja e masave të përgjithshme ekonomiko financiare për të shmangur situata të vështira financiare të vendit ose emergjenca të tjera kombëtare.

    6. Ligjvënësi, në çdo rast që parashikon uljen e pagës dhe të përfitimeve të tjera financiare të gjyqtarëve duhet të vlerësojë nëse ndërhyrja është e nevojshme, pra është e diktuar nga një interes publik, nëse ndërhyrja është në përpjestim me gjendjen që e ka diktuar ndërhyrjen si dhe nëse ndërhyrja prek thelbin e së drejtës që mbrohet nga paga dhe përfitimet e tjera financiare të magjistratëve pra pasja e një sistemi gjyqësor efektiv dhe funksional, me qëllim garantimin e një procesi të rregullt ligjor.

    7. Vlerësimi i nevojës për uljen e pagave dhe përfitimeve të tjera të magjistratëve mund të bëhet vetëm në rast se ka situata të vështira financiare në vend ose emergjenca të tjera kombëtare duke marrë parasysh faktorët e përcaktuar në nenin 22 pika 1 shkronja “a” të Ligjit për Statusin. Faktorët janë përzgjedhur nga legjislatori me qëllim që të krijojnë garancitë më të mëdha të mundshme që ulja e pagave dhe përfitimeve të tjera të magjistratëve të jetë e justifikuar në kritere objektive dhe të parandalojë çdo lloj nisme që mund të ketë si qëllim cenimin e pavarësisë së pushtetit gjyqësor nëpërmjet cenimit të garancive të lidhura me statusin e gjyqtarëve, të drejtave dhe përfitimeve që ata duhet të gëzojnë për shkak të detyrës që kryejnë.

    8. Nevoja për ndërhyrje, në përputhje me parimet e caktuara nga jurisprudenca e Gjykatës Kushtetuese mund të vlerësohet gjithashtu edhe në një kuadër më të gjërë si raport i parimit të sigurisë juridike me nevojën për një rregullim ligjor të ndryshëm që ndikohet drejtëpërdrejtë nga një interes publik. Gjykata Kushtetuese[5] në vijimësi ka arsyetuar që interesi publik natyrshëm ka përparësi ndaj parimit të sigurisë juridike. Më tej, në një çështje tjetër, Gjykata Kushtetuese[6] ka arsyetuar që mirëfunksionimi i buxhetit të shtetit dhe mbajtja në kontroll e borxhit publik nga qeveria është një çështje që përbën interes publik. Kuvendi ose Këshilli i Ministrave ka detyrimin të ndërhyjë në çdo rast kur ruajtja e stabilitetitit ekonomiko-financiar të vendit rrezikohet të përkeqësohet. Parë në këtë këndvështrim, është në interesin e të gjithë shtetasve, duke përfshirë edhe magjistratët, marrja e çdo mase të nevojshme ekonomiko-financiare me qëllim shmangien e rreziqeve potenciale të mosfunksionimit të skemës së buxhetit shtetëror. Pra, siç është përcaktuar edhe në faktorët që duhet të merren në konsideratë nga neni 22 pika 1 i Ligjit për Statusin, për të përcaktuar nëse ndodhemi në situata të vështira finaciare ose emergjenca të tjera kombëtare, duhet të merren në konsideratë qendrueshmëria e buxhetit të shtetit dhe borxhit publik. Këto faktorë duhet të krahasohen me nevojën për të ruajtur paprekshmërinë e pagës si një nga elementët garantues të pavarësisë së gjykatave që lidhet drejtëpërdrejtë me të drejtën e shtetasve për të pasur një sistem gjyqësor efektiv dhe funksional, me qëllim garantimin e një procesi të rregullt ligjor.

    9. Në çdo rast, ulja e pagave dhe përfitimeve të tjera financiare për shkak të situatave të vështira financiare nuk mund të prekë thelbin e së drejtës që mbrohet nga paga dhe përfitimet e tjera financiare. Rrjedhimisht, në përputhje me nenin 11 të Ligjit për Statusin, pavarësisht uljes, në çdo rast paga dhe përfitimet e tjera të magjistratëve duhet të jenë në përputhje me dinjitetin e detyrës dhe të përshtatshme për të garantuar pavarësinë dhe mbrojtjen e magjistratëve nga ndërhyrjet e jashtme në ushtrim të funksionit të tyre.

    10. Përveç rasteve kur ulja e pagës së magjistratëve kryhet nga Kuvendi për të gjithë magjistratët për shkak të vështirësive financiare ose emergjencave të tjera kombëtare, neni 138 i Kushtetutës dhe neni 22 i Ligjit për Statusin kanë parashikuar edhe rastet kur në raste individuale të magjistratëve ulja e pagës vendoset nga Këshillat. Kështu, neni 22 pika 1 shkronja (b) ka parashikuar uljen e pagës në rast se magjistrati kthehet në pozicionin e tij të mëparshëm nga një pozicion më i lartë ose më i specializuar me mandat të kufizuar dhe me pagesë më të lartë. Si shëmbull, në përputhje me nenin 61 të Ligjit për Statusin mandati i anëtarëve të Gjykatës së Lartë është nëntë vjet pa të drejtë rizgjedhje. Në fund të mandatit si gjyqtar në Gjykatën e Lartë magjistrati caktohet në një pozicion në nivel apeli. Ndryshimi i pozicionit, ndryshon grupin e pagës ku bën pjesë magjistrati, në kuptim të nenit 12 të Ligjit për Statusin, nga G3 në G2 dhe rrjedhimisht, do të përfitojë një pagë më të ulët.

    11. Masat disiplinore dhe vlerësimi i ulët etik dhe profesional janë të rastet e tjera kur kushtetuta lejon uljen e pagës së magjistratit. Kështu, neni 108 i Ligjit për Statusin ka parashikuar që Këshilli mund të vendosë uljen e pagës së magjistratit deri në 40 përqind për një periudhë jo më të gjatë se një vit kur magjistratit i është dhënë vërejtje konfidenciale ose vërejtje publike për shkelje disiplinore të mëparshme; masatat e tjera më të lehta janë të papërshtatshme për rrethanat e shkeljes disiplinore; dhe kur rrethanat e shkeljes nuk përbëjnë shkelje disiplinore shumë të rëndë dhe nuk është e përshtatshme një masë disiplinore më e rëndë.

    12. Së fundmi, në përputhje me nenin 95 pika 5 të Ligjit për Statusin, paga e magjistratit ulet me dy për qind gjatë dy viteve në rast se magjistrati vlerësohet “i pamjaftueshëm” ose me vlerësim në nivel më të ulët pas përfundimit të procedurës së vlerësimit.

     

    [1] Shih paragrafin 19 të vendimit nr. 40, datë 07.07.2014 të Gjykatës Kushtetuese, Unioni i Gjyqtarëve të Shqipërisë, për kushtetutshmërinë e ndryshimeve në ligjin për Gjykatën e Lartë

    [2] Shih faqen 7 të vendimit nr. 31, datë 02.12.2009 të Gjykatës Kushtetuese, Unioni i Gjyqtarëve të Shqipërisë, për papajtueshmërinë me kushtetutën të ndryshimeve në lejen e pagueshme vjetore në 30 ditë kalendarike.

    [3] Shih paragrafin 15 të Opinionit nr. 598 / 2010 datë 27.10.2010 të Komisionit të Venecias, Amicus Curia për Gjykatën Kushtetuese të Ish Republikës Jugosllave të Maqedonisë mbi ndryshimet e disa ligjeve që lidhen me sistemin e pagesave dhe shpërblimeve të zyrtarëve të zgjedhur dhe të emëruar

    [4] Shih paragrafin 20 dhe 21 të Opinionit nr. 598 / 2010 datë 27.10.2010 të Komisionit të Venecias

    [5] Shih faqen 4 të vendimit nr. 26, datë 02.11.2005 të Gjykatës Kushtetuese, Shoqata e Qiramarresve në Shtëpitë Shtetërore Ish-Pronë Private, për kushtetutshmërinë e nenit 9 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, faqen 11 të vendimit nr. 10, datë 19.03.2008 të Gjykatës Kushtetuese, Shoqata “Lidhja e Biznesmenëve të Lojrave Elektronike”, për kushtetutshmërinë e përkufizimit të ri të lojrave elektronike me fitim në çast që jepej nga ligji për lojrat e fatit si dhe faqen 17 të vendimit nr. 33 datë 24.06.2010 të Gjykatës Kushtetuese, Shoqata Kombëtare e Ushtarakëve në Rezervë, Avokati i Popullit et al. për kushtetutshmërinë e ligjit për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve dhe të punonjësve të Policisë së Shtetit në detyrë ose në lirim

    [6] Shih paragrafët 23 – 26 të vendimit nr. 2 datë 18.02.2013 të Gjykatës Kushtetuese, Shoqata e Xhenierëve të Shqipërisë për kushtetutshmërinë e vendosjes si pagë referuese mujore me qëllim llogaritjen e pensionit suplementar për ushtarakët pagën mujore neto.

  • Konteksti historik

    13. Neni 138 i Kushtetutës parashikonte që koha e qëndrimit të gjyqtarëve në detyrë nuk mund të kufizohet; paga dhe përfitimet e tjera të tyre nuk mund të ulen. Në përputhje me këtë normë kushtetuese, ligji nuk parashikonte uljen e pagës dhe të përfitimeve të tjera financiare. Për prokurorët nuk ekzistonte një dispozitë e tillë që të përcaktonte paprekshmërinë e pagës dhe përfitimeve të tjera financiare të prokurorëve. Sidoqoftë, neni 52 i ligjit nr. 8737/2001 “Për organizimin dhe funksionimin e Prokurorisë në Republikën e Shqipërisë” (ligji për organizimin e prokurorisë) barazonte pagat e prokurorëve me pozicionet e barazvlefshme të gjyqtarëve. Kështu, paga e Prokurorit të Përgjithshëm ishte e barabartë me pagën e Kryetarit të Gjykatës së Lartë dhe paga e prokurorëve të tjerë në Prokurorinë e Përgjithshme ishte e barabartë me pagën e anëtarëve të Gjykatës së Lartë.

    14. Gjithashtu, neni 52 përcaktonte që paga bazë e prokurorit ose drejtuesit të prokurorisë së shkallës së parë dhe të apelit, si dhe shtesa për vjetërsi apo vështirësi në shërbim e tyre, ishte e barabartë me pagën dhe shtesën e vjetërsisë dhe të vështirësisë së gjyqtarit e të kryetarit të gjykatës, pranë së cilës funksionon prokuroria, ku ai është emëruar. Në këto kushte, për shkak të paprekshmërisë së pagës së gjyqtarëve dhe përcaktimit të pagës së prokurorëve duke iu referuar pagës së gjyqtarëve, prokurorët, de facto, kanë gëzuar të njëjtën mbrojtje, si edhe gjyqtarët.

    15. Në ndryshim nga rregullimet e mëparshme, ndryshimet e kryera në nenin 138 të Kushtetutës dhe miratimi i nenit 22 të Ligjit për Statusin, në dukje e ka përkeqësuar situatën e mëparshme për shkak se ka krijuar kushtet që paga dhe përfitimet e tjera financiare të magjistratëve të ulen. Megjithatë, siç u arsyetua më sipër, ndryshimi është në përputhje me standardet më të mira ndërkombëtare, praktikën e gjykatave kushtetuese në disa vende si dhe garanton stabilitetitin ekonomiko-financiar të vendit, qendrueshmërinë e buxhetit të shtetit dhe të nivelit të borxhit publik.

  • Legjislacioni ndërkombëtar

    16. Krijimi i garancive për uljen e pagës dhe përfitimeve të tjera për gjyqtarët është e parashikuar në Rekomandimin CM/Rec (2010) 12 i Komitetit të Ministrave për shtete anëtare për gjyqtarët: pavarësia, eficenca dhe përgjegjësitë. Në paragrafin 54 të tij rekomandohet që duhet të ekzistojnë dispozita ligjore të posaçme si garanci ndaj uljes së pagës e cila kryhet vetëm ndaj gjyqtarëve. Më tej edhe Këshilli Konsultativ i Gjyqtarëve Evropian në paragrafin 62 të Opinionit nr. 1 (2001) mbi standardet rreth pavarësisë së gjyqësorit dhe palëvizshmërisë së gjyqtarëve ka vlerësuar që në përgjithësi është e rëndësishme (veçanërisht në demokracitë e reja) për të vendosur dispozita ligjore të posaçme që garantojnë pagat në gjyqësor nga ulja si dhe për të garantuar, të paktën një rritje në fakt të pagës në përputhje me rritjen e kostos së jetesës.

    17. Gjithashtu, Komisioni i Venecias[1] ka pranuar që ulja e pagave të gjyqtarëve, në raste të jashtëzakonshme dhe në kushte të veçanta, mund të jetë e justifikuar dhe nuk konsiderohet si cënim i parimit të pavarësisë së gjykatave. Komisioni ka arsyetuar që, në çdo rast, pavarësisht uljes, pagat e gjyqtarëve duhet të jenë në përputhje me dinjitetin e detyrës dhe përgjegjësitë e tij. Në rast se paga nuk është në përputhje me kërkesat për një pagë të përshtatshme, cënohet thelbi i garancisë që mbrohet nga pandryshueshmëria e pagës, pra cënohet administrimi i sistemit gjyqësor në mënyrë të përshtatshme, të aftë dhe të paanshme. Për më tej, Komisioni[2] ka arsyetuar edhe që ulja e pagës si masë disiplinore është në përputhje me standardet ndërkombëtare për sa kohë ulja e pagës është masë disiplinore dhe nuk lidhet me performancë.

    18. Së fundmi, edhe parimet e Pekinit[3] përcaktojnë që “në rast se vështirësitë ekonomike e bëjnë të vështirë për t’i vendosur në dispozicion të sistemit gjyqësor ato burime dhe mjete që gjyqtarët i konsiderojnë të përshtatshme për të kryer funksionet e tyre, roli themelor në mbajtjen e shtetit të së drejtës dhe mbrojtjen e të drejtave të njeriut i bëjnë të domosdoshme që nevojave të sistemit gjyqësor t’i jepet një nivel më i lartë prioriteti në venien në dispozicion të burimeve”.

     

    [1] Shih paragrafin 20 të Opinionit nr. 598 / 2010 datë 27.10.2010 të Komisionit të Venecias, Amicus Curia për Gjykatën Kushtetuese të Ish Republikës Jugosllave të Maqedonisë mbi ndryshimet e disa ligjeve që lidhen me sistemin e pagesave dhe shpërblimeve të zyrtarëve të zgjedhur dhe të emëruar

    [2] Shih paragrafin 41 dhe 42 të Opinionit të Përbashët të Komisionit të Venecias dhe Drejtorisë për të Drejtat e Njeriut, të Drejtorisë së Përgjithshme të të Drejtave të Njeriut dhe Shtetit të së Drejtës të Këshillit të Evropës, si dhe të Zyrës së OSBE-së për Institucione Demokratike dhe për të Drejtat e Njeriut mbi draft ligjin për përgjegjësinë disiplinore të gjyqtarëve në Republikën e Moldavisë

    [3] Deklarata e Pekini mbi parimet e pavarësisë së gjyqësorit për Rajonin e Azisë dhe Paqësorit, mbajtur në Pekin, me datë 19 gusht 1995, paragrafi 42, https://www.hurights.or.jp/archives/other_documents/section1/1995/08/beijing-statement-of-principles-1.html vizituar për herë të fundit në datë 08.08.2017

• Standarde ndërkombëtare/ Referenca ndërkombëtare/ Shembuj nga praktikat më të mira

  Komiteti i Ministrave i Këshillit të Evropës, Rekomandimi CM/Rec (2010) 12 i Komitetit të Ministrave për shtete anëtare për gjyqtarët: pavarësia, eficenca dhe përgjegjësitë, paragrafi 54 https://wcd.coe.int/ViewDoc.jsp?p=&Ref=CM/Rec(2010)12&Language=true, vizituar për herë të fundit në datë 04.05.2017

  Opinioni Nr. 1 i Këshillit Konsultativ të Gjyqtarëve Evropian (2001), mbi standardet rreth pavarësisë së gjyqësorit dhe palëvizshmërisë së gjyqtarëve, paragrafi 62, https://wcd.coe.int/ViewDoc.jsp?p=&Ref=CCJE(2001)OP1&Language=true, vizituar për herë të fundit në datë 04.05.2017

  Deklarata e Pekinit mbi parimet e pavarësisë së gjyqësorit për Rajonin e Azisë dhe Paqësorit, mbajtur në Pekin, me datë 19 gusht 1995, paragrafi 42, https://www.hurights.or.jp/archives/other_documents/section1/1995/08/beijing-statement-1.html vizituar për herë të fundit në datë 08.08.2017

  Opinioni nr. 598/2010 datë 27.10.2010 të Komisionit të Venecias, Amicus Curia për Gjykatën Kushtetuese të Ish Republikës Jugosllave të Maqedonisë mbi ndryshimet e disa ligjeve që lidhen me sistemin e pagesave dhe shpërblimeve të zyrtarëve të zgjedhur dhe të emëruar, paragrafi 20 http://www.venice.coe.int/webforms/documents/default.aspx?pdffile=CDL(2010)113-e, vizituar për herë të fundit në datë 08.08.2017

  Opinioni i Përbashkët i Komisionit të Venecias dhe Drejtorisë për të Drejtat e Njeriut, të Drejtorisë së Përgjithshme të të Drejtave të Njeriut dhe Shtetit të së Drejtës të Këshillit të Evropës, si dhe të Zyrës së OSBE-së për Institucione Demokratike dhe për të Drejtat e Njeriut mbi draft ligjin për përgjegjësinë disiplinore të gjyqtarëve në Republikën e Moldavisë, paragrafi 41 dhe 42, http://www.venice.coe.int/AD(2014)006-e, vizituar për herë të fundit në datë 08.08.2017

• Materiale legjislative

  Faqja 7 e procesverbalit të datës 23.09.2016 të Komisionit të Posaçëm, http://reformanedrejtesi.al/sites/default/files/procesverbal_date_23.09.2016.pdf , e vizituar për herë të fundit 02.5.2017.

• Dispozita të lidhura

  Neni 138 i Kushtetutës, i ndryshuar

   

  Neni 12, 61, 62, 95, 108 i ligjit nr. 96/2016 “Për statusin e gjyqtarëve dhe prokurorëve në Republikën e Shqipërisë”

• Akte nënligjore
  Asnjë koment
• Vendime

  Vendimi nr. 40, datë 07.07.2014 i Gjykatës Kushtetuese, Unioni i Gjyqtarëve të Shqipërisë, për kushtetutshmërinë e ndryshimeve në ligjin për Gjykatën e Lartë

   

  Vendimi nr. 26, datë 02.11.2005 të Gjykatës Kushtetuese, Shoqata e Qiramarrësve në Shtëpitë Shtetërore Ish-Pronë Private, për kushtetutshmërinë e nenit 9 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”

   

  Vendimi nr. 10, datë 19.03.2008 të Gjykatës Kushtetuese, Shoqata “Lidhja e Biznesmenëve të Lojrave Elektronike”, për kushtetutshmërinë e përkufizimit të ri të lojrave elektronike me fitim në çast që jepej nga ligji për lojrat e fatit

   

  Vendimi nr. 33, datë 24.06.2010 të Gjykatës Kushtetuese, Shoqata Kombëtare e Ushtarakëve në Rezervë, Avokati i Popullit, për kushtetutshmërinë e ligjit për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve dhe të punonjësve të Policisë së Shtetit në detyrë ose në lirim

   

  Vendimit nr. 2, datë 18.02.2013 të Gjykatës Kushtetuese, Shoqata e Xhenierëve të Shqipërisë për kushtetutshmërinë e vendosjes si pagë referuese mujore me qëllim llogaritjen e pensionit suplementar për ushtarakët pagën mujore neto.

   

  Vendimi nr. 31, datë 02.12.2009 të Gjykatës Kushtetuese, Unioni i Gjyqtarëve të Shqipërisë, për papajtueshmërinë me kushtetutën të ndryshimeve në lejen e pagueshme vjetore në 30 ditë kalendarike.

• Bibliografia
  Asnjë koment
• Arkiva

  Neni 138 i Kushtetutës.

   

  Neni 52 i ligjit Nr. 8737/2001 “Për organizimin dhe funksionimin e Prokurorisë në Republikën e Shqipërisë”.